Feest, binnen en buiten
In een decennium ‘BinnensteBuiten’ hebben de experts heel wat opmerkelijke items gemaakt. Vijf van hen vertellen over dat ene moment dat ze bijbleef.
Chef-kok Ramon Brugman: Het vergeten kookplaatje
“Bij een item over mosselen hadden we een fantastische kookplek verzonnen: een zandplaat voor de Zeeuwse kust. Bij vloed stond er twee meter water, bij eb lag hij net lang genoeg droog voor de opnamen. We moesten dus rekening houden met de getijden. Eerst gingen we varen en mosselen vangen, vanaf de vissersboot maakten we prachtige opnamen. De zandplaat kwam in zicht en de boot liet zich vastlopen op het zand. Terwijl we alles uitstalden, vroeg ik: ‘Jongens, waar is het kookplaatje?’ Iedereen keek om zich heen. ‘Dat ligt nog in de auto’, was het antwoord. Er moest een speedboot aan te pas komen om de autosleutels bij ons op te pikken en het kookplaatje te halen. Het werd koken met haast. De zandplaat werd al kleiner. Net voordat we echt weg móésten, konden we een hap nemen.”
Sharon de Miranda – sprinkhanenplaag
“De locatie waar we oorspronkelijk zouden filmen, was uitgevallen. De redactie kwam met een alternatief. ‘Wel een beetje spannend’, kreeg ik te horen, ‘het is bij een sprinkhanenkwekerij.’ Mensen die me kennen weten dat ik als de dood ben voor beestjes. Ze zouden in boxen zitten, dus ik hoefde me nergens druk om te maken. Mijn lievelingsregisseur was erbij, het zou wel goed komen. De cameraman hield de deur van de loods gesloten totdat alles klaarstond. ‘Nou Shar, kom maar binnen’, zei hij. En inderdaad: ze zaten in boxen, maar zonder deksel erop! Ik wilde professioneel blijven, ook al kreeg ik hartkloppingen en had ik overal jeuk. Terwijl de sprinkhanenkweker zijn verhaal deed, voelde ik iets in mijn gezicht. Ik schrok me rot. ‘Oh gelukkig, het is mijn haar’, zei ik. Dat stukje zit uiteindelijk ook in de uitzending.”
Camilla Dreef – Een vogel in de hand
“Ooit was de raaf verdwenen uit Nederland, sinds een tijdje broeden ze hier weer. Ik wilde al een tijd een item maken over dit waanzinnige dier. Toen ik hoorde dat op de Hoge Veluwe een wintergroep van 120 vogels zat, wist ik: nu moet het gebeuren. De boswachter zorgde voor aas, de raven zouden zich vanzelf laten zien. De Hoge Veluwe was bedekt onder een sneeuwlaag, in de winterse stilte hoorden we ze in de verte roepen, maar die beesten zijn hartstikke slim; ze hadden ons meteen door. Het lange wachten in de kijkhut leverde slechts een roodborstje op. Uiteindelijk hebben we bij de hut toch nog één raaf kunnen filmen, en gelukkig ook nog een paar in de lucht. Dit is het enige item waarbij we in de montage werkelijk elke seconde met vogelbeelden nodig hebben gehad.”
Het hele artikel leest u in de gids van week 40. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt eenvoudig abonnee worden door te klikken op het kopje ‘word abonnee’ bovenaan deze pagina.
Tekst: Pauline Teunissen