Luipaard

Ik ben in Mozambique en rijd rond over de savanne. Ik zie grote kuddes waterbokken, her en der olifanten en een heleboel grappige wrattenzwijntjes. Maar dan …

Mijn oog valt op een katachtige die heimelijk door het hoge gras struint. Eerst denk ik nog dat het een cheeta is, maar als ik dichterbij kom zie ik dat hij daarvoor duidelijk te klein is. Het is een luipaard! Deze grote kat wordt bijna 2 meter lang en 60 kilo zwaar. Hij wordt nogal eens verward met de jachtluipaard of cheeta, maar een luipaard is een compleet andere soort.

Een van de belangrijkste uiterlijke verschillen is dat de luipaard puur op kracht gebouwd is, en niet op snelheid zoals een cheeta. Een luipaard heeft relatief korte poten voor zijn lange lichaam en een grote, massieve kop met genoeg plek voor sterke kaakspieren. Verder heeft hij een flink gespierde nek, schouders en voorpoten om dood gewicht mee een boom in te slepen. De schouderbladen van een luipaard hebben zelfs speciale aanhechtingsplaatsen, zodat er meer plaats is voor de spieren die hij bij het klimmen gebruikt.

Thuis in de bomen
Van alle grote katten voelt de luipaard zich namelijk het meest thuis in de bomen. Met zijn lange staart (tot een meter lang) heeft hij een goede balans op de takken. Een luipaard is enorm sterk. Hij pakt het liefst geen prooien die zwaarder zijn dan hijzelf, maar als het moet sleept hij toch dieren die een paar keer zwaarder zijn verticaal een boom in, een meter of vijftien hoog. Meer dan vijftig en soms wel bijna honderd kilo aan dood gewicht is dan natuurlijk niet niks! Dit zijn enorme krachtige jagers.

De luipaard mag zich rekenen tot de ‘big five’ – de vijf Afrikaanse dieren die ooit door jagers zijn aangewezen als ‘gevaarlijkste om te voet op te jagen’. Gevaarlijk is een luipaard zeker. Hij zou de perfecte huurmoordenaar zijn, want hij jaagt en doodt geruisloos. Een prooi weet niet eens wat ’m overkomt – het is al te laat! Wat een fantastisch gezicht om deze krachtige, sierlijke jager in levenden lijve te zien.