Habemus Papam (2011)

De Italiaanse filmmaker Nanni Moretti toont in zijn nieuw komisch drama 'Habemus papam' de mentale worsteling van een kardinaal die tot paus wordt gekozen maar deze verantwoordelijke taak eigenlijk niet aandurft.

Direct na de dood van de paus komen
zoals altijd de kardinalen bijeen in het Vaticaan om uit hun midden een nieuwe kerkvorst te kiezen. Waar de een stiekem hoopt de uitverkoren woordvoerder van God te worden, bidt een ander om deze eer in godsnaam aan hem voorbij te laten gaan. Na verschillende stemronden zijn de heren eruit: kardinaal Melville (Michel Piccoli) wordt de nieuwe paus. Witte rook stelt het volk van de keuze op de hoogte en het wachten is dan op de balkonscène, waarbij de nieuwe paus zijn gezicht laat zien. Melville krijgt echter een paniekaanval en weigert het balkon op te gaan. Na talloze vruchteloze aansporingen wordt in alle haast een psychiater (Nanni Moretti) ingeschakeld om de paus over zijn angst heen te helpen. Er is haast bij, want de hele wereld zit te wachten, maar een oplossing komt er niet met één kort gesprekje. De psychiater suggereert de patiënt incognito naar een andere psychiater te sturen, maar krijgt dan van de woordvoerder (Jerzy Stuhr) te horen dat hijzelf voorlopig het Vaticaan niet mag verlaten tot de paus aan het volk is voorgesteld.

Italiaanse Woody Allen
Nanni Moretti is weleens de Italiaanse Woody Allen genoemd. Zo schrijft en regisseert hij geregeld lichtvoetige films, waarin hij vaak ook zichzelf een rol toebedeelt. Zelfs de psychotherapie komt in het werk van beide filmmakers voor. Moretti's films staan echter iets meer in de realiteit dan de autonome kunststukjes van Allen. Moretti filmde eerder over zijn eigen ziekte in 'Caro diario' en over Berlusconi in 'Il Caimano'. Nu zet de atheïstische Moretti zijn tanden in het Vaticaan, al is er geen moment dat hij doorbijt. 'Habemus papam' is geen kritische film, maar een goedmoedig komisch drama, waarin een partijtje volleybal op de binnenplaats de grootste afdwaling is die de kardinalen beleven. Serieuzer is de worsteling die Melville doormaakt, prachtig vertolkt door de zoals altijd uitstekende Michel Piccoli. Hij staat voor de keuze tussen vrijheid en gevangenschap, tussen individualiteit en opoffering. Bij Moretti is er slechts één keuze denkbaar, maar als kijker moet je daar wel 104 voortkabbelende minuten op wachten.