Het onderzoeksprogramma ‘Keuringsdienst van waarde’ bestaat inmiddels ruim twintig jaar. In die tijd hebben de makers de heel wat onvergetelijke afleveringen gemaakt. De opmerkelijkste op een rij.
Het eerste grote wapenfeit van het programma stamt uit het eerste seizoen. Presentator Teun van de Keuken komt er in Ivoorkust achter dat cacaoboeren kinderen uitbuiten en dat de grote chocolademerken daar nauwelijks om lijken te malen. Omdat slavernij in Nederland strafbaar is, geeft hij zichzelf aan bij justitie: als chocolade-eter acht hij zichzelf medeplichtig aan kinderslavernij. Uiteindelijk richten de makers van Keuringsdienst van waarde zelf een zo slaafvrij mogelijk chocolademerk op.
In de sfeervolle reclame van een olijfolie- en sauzenmerk bereiden Italiaanse vrouwen op leeftijd met zorg een authentieke, ambachtelijke Italiaanse pastasaus. Een kijker herkent een van de hoofdrolspeelsters en tipt de Keuringsdienst. De zorgvuldig gecreƫerde reclame-illusie gaat aan diggelen: de vrouw in kwestie is de Spaanse Maria Vega en ze werkt niet in een sauzenfabriek. Wel stuurt ze Teun van de Keuken naar de (Spaanse) rietsuikerstroopfabriek waar de spot is opgenomen.
Vragen van kijkers inspireren de makers geregeld. Neem nu een voormalig chef-kok die zich afvraagt hoe ze in de fabriek de schilletjes van de mandarijnpartjes in blik zo netjes weten te verwijderen. Dat is hem met al zijn culinaire ervaring nooit zo mooi gelukt. De presentatoren stuiten in Nederland op een muur van tegenwerking. Uiteindelijk komt het verbijsterende antwoord uit China: de partjes gaan eerst door een bad gootsteenontstopper, daarna door een bad zoutzuur (en daar proef je blijkbaar niets van). Met deze aflevering won het programma een Zilveren Lepel op The Food Film Festival in New York.