The good German (2006)

Steven Soderbergh wilde met 'The good German' een jaren veertig-film maken, inclusief alle methoden en beperkingen van 65 jaar geleden. Dus ouderwetse camera's die maar op één plek kunnen staan, felle studiolampen die voor een onnatuurlijke belichting zorgen en een theatrale acteerstijl van de spelers. Niets mis mee, ware het niet dat het 'back to basics'-principe bij 'The good German' een beetje als een gimmick aanvoelt. De hoofdrolspelers zijn geen mensen van vlees en bloed, maar letterlijk zwart-witte personages. Hierdoor interesseren hun daden je als kijker ook niet, waardoor het toch al ingewikkelde verhaal (over een moordzaak vlak na de Tweede Wereldoorlog) helemaal aan je voorbijgaat.