Gabrielle (2013)

De Canadese film 'Gabrielle' draaide in 2013 op het festival in Toronto en was in dat jaar de officiële openingsfilm op Film by the Sea in Vlissingen. Het is een mooi verhaal over de zelfstandigheid van verstandelijk beperkte mensen.

De levenslustige Gabrielle (Gabrielle Marion-Rivard) is jong en vrolijk, heeft een prachtige bos krullen en houdt van zingen. Ze heeft echter ook een verstandelijke beperking door het Williams Syndroom. Dit weerhoudt haar er niet van om enthousiast te repeteren met haar koor; er staat namelijk een groot concert gepland met de beroemde zanger Robert Charlebois. In het koor leert ze haar grote liefde Martin (Alexandre Landry) kennen, een jongen van haar leeftijd die eveneens een verstandelijke beperking heeft. De twee zijn dol op elkaar, maar de buitenwereld bemoeit zich intensief met hun poging om hun leven en liefde in vrijheid te beleven. Martins moeder gaat zelfs zo ver dat ze haar zoon van het koor haalt om intimiteiten te voorkomen. Gabrielle besluit daarop het heft in eigen hand te nemen. Ze wil, net als haar zus Sophie (Mélissa Désormeaux-Poulin), op zichzelf gaan wonen, zodat ze haar eigen leven kan bepalen. Een logeerpartij bij haar zus loopt echter uit op een grote teleurstelling, wanneer Gabrielle in paniek raakt door enkele huishoudelijke apparaten. Gabrielle voelt zich bovendien heel verdrietig omdat haar zus op het punt staat naar India te verhuizen.

Behulpzaamheid en bemoeizucht
In haar film 'Gabrielle' snijdt de Canadese filmmaakster Louise Archambault een gevoelig onderwerp aan. Hoe ver gaat de vrijheid van een persoon met een verstandelijke beperking? Waar verandert de verantwoordelijkheid van familie, instellingen of de overheid in bemoeizucht en ongewenste inmenging? Regisseuse Archambault verkoos het om voor de titelrol iemand met een echte beperking te casten, in plaats van een professionele actrice. Dat geldt ook voor diverse koorleden. De rol van Martin werd wel door een acteur ingevuld, om Gabrielle tot steun te kunnen zijn in de meer amoureuze scènes. Archambault heeft met haar hoofdrolspeelster een lot uit de loterij getroffen. Gabrielle Marion-Rivard vertolkt die rol op een liefdevolle, ontroerende en geloofwaardige wijze. Ze wekt direct sympathie op bij de kijker. De film vermijdt sentimentaliteit en behandelt het onderwerp met respect. Het eind mist helaas een echte climax en is daardoor licht onbevredigend.