City of violence (ZULU) (2014)
De zwarte Zuid-Afrikaan Ali Sokhela (Forest Whitaker) is rechercheur bij de politie in Kaapstad. In zijn jeugd, in de tijd van de apartheid, heeft hij een ernstig trauma opgelopen toen zijn vader werd vermoord en hijzelf ernstig verminkt raakte. Nu gaat Ali volledig op in zijn werk, waarbij hij nauw samenwerkt met collega Brian Epkeen (Orlando Bloom). De gewelddadige dood van een blank meisje, de dochter van een invloedrijke rugbybobo, vraagt om een uitgebreid onderzoek. Zeker wanneer er in haar bloed een nieuw soort synthetische drugs wordt gevonden, dat vooral door zwarten wordt gebruikt. Brian is het type agent dat vaker opduikt in politiefilms; gescheiden, stevige drinker, losse handjes en 'trigger happy'. Bij een behoorlijk uit de hand gelopen onderzoek op een afgelegen strand weet hij Ali's leven te redden en een nieuw spoor te vinden. Toch blijkt de zaak veel complexer dan ze op dat moment kunnen vermoeden.
Dertien in een dozijn
Het is vreemd dat de Nederlandse distributeur heeft besloten deze film, die in 2013 het festival van Cannes afsloot onder de internationale titel 'Zulu', nu de nietszeggende titel 'City of violence' meegeeft. Wellicht speelt mee dat de film zelf helaas, ondanks het intrigerende gegeven en de duidelijk aanwezige ambities, op het niveau van een dertien-in-een-dozijnproductie blijft steken. De beide hoofdrolspelers doen echt wel hun best, de actiescènes zien er gelikt uit, de film is onderhoudend, spannend en vol vaart, maar het scenario rammelt en is erg ongeloofwaardig. Zo overleven Ali en Brian ternauwernood een aanslag op het strand, waarbij hun collega Dan (Conrad Kemp) omkomt, maar de volgende dag gaat Brian rustig moederziel alleen terug naar die plek om een verdacht huis te onderzoeken. Ook de gijzeling van zijn ex-vrouw gaat hij alleen tegemoet. Waarom? Zijn drankzucht en schorsing zijn zulke clichés dat ze de film meer kwaad dan goed doen. Om nog maar te zwijgen van de onwaarschijnlijke manier waarop Brian op het eind Ali weet terug te vinden in de uitgestrekte Namibische woestijn. Veelbelovend idee, teleurstellend uitgewerkt.
Dertien in een dozijn
Het is vreemd dat de Nederlandse distributeur heeft besloten deze film, die in 2013 het festival van Cannes afsloot onder de internationale titel 'Zulu', nu de nietszeggende titel 'City of violence' meegeeft. Wellicht speelt mee dat de film zelf helaas, ondanks het intrigerende gegeven en de duidelijk aanwezige ambities, op het niveau van een dertien-in-een-dozijnproductie blijft steken. De beide hoofdrolspelers doen echt wel hun best, de actiescènes zien er gelikt uit, de film is onderhoudend, spannend en vol vaart, maar het scenario rammelt en is erg ongeloofwaardig. Zo overleven Ali en Brian ternauwernood een aanslag op het strand, waarbij hun collega Dan (Conrad Kemp) omkomt, maar de volgende dag gaat Brian rustig moederziel alleen terug naar die plek om een verdacht huis te onderzoeken. Ook de gijzeling van zijn ex-vrouw gaat hij alleen tegemoet. Waarom? Zijn drankzucht en schorsing zijn zulke clichés dat ze de film meer kwaad dan goed doen. Om nog maar te zwijgen van de onwaarschijnlijke manier waarop Brian op het eind Ali weet terug te vinden in de uitgestrekte Namibische woestijn. Veelbelovend idee, teleurstellend uitgewerkt.