Marie Heurtin (2014)

Hoe leeft iemand die zowel doofstom als blind is? Communicatie is dan lastig. In 'Marie Heurtin' wordt het waargebeurde verhaal verteld van zo'n meisje dat eind 19de eeuw bij een Frans nonnenklooster werd gebracht.

Een jong meisje op blote voeten en met een woeste haardos wordt door haar vader op een kar gezet en naar het nonnenklooster Larnay gebracht, waar dove meisjes worden opgevoed. Marie's ouders weten geen raad meer met haar en hopen dat de zusters tot haar kunnen doordringen. Daar blijkt dat de doof-blinde Marie (Ariana Rivoire) niet erg van verandering houdt; ze stribbelt tegen, ontsnapt aan de nonnen, rent schreeuwend de kloostertuin in en klimt in een boom. Moederoverste (Brigitte Catillon) denkt dat Marie gestoord is en wil haar naar een gekkenhuis laten brengen. De jonge non Marguerite (Isabelle Carré) is er echter van overtuigd dat ze met wat moeite en geduld tot haar kan doordringen. De gebarentaal die de zusters bij de dove meisjes gebruiken, heeft bij de blinde Marie natuurlijk geen zin, dus probeert Marguerite het arme meisje gebaren in haar hand te leren. Na enkele maanden is er met Marie nog steeds geen land te bezeilen; ze blijft wild, agressief en wantrouwig. Dan op een dag biedt het zakmes van Marie een aanknopingspunt om eindelijk tot haar door te dringen.

Waargebeurd
Het uitgangspunt van de film 'Marie Heurtin' is een waargebeurde geschiedenis. De echte Marie belandde in 1895 op tienjarige leeftijd in het Larnay-klooster en kwam daar onder de hoede van een zeer geduldige zuster. Regisseur Jean-Pierre Améris was al gefascineerd door dit onderwerp en kwam bij zijn research het verhaal van deze Marie op het spoor. Hij castte de onervaren Ariana Rivoire als Marie en voor de hoofdrol van zuster Marguerite trok hij de succesvolle actrice Isabelle Carré aan, die eerder te zien was in o.a. 'Le refuge' van François Ozon en in 'Cherchez Hortense'. De sfeer in het klooster is goed getroffen en de hechte band die ontstaat tussen Marguerite en Marie is een genot om te aanschouwen. Het leerproces verloopt echter moeizaam en als kijker dien je net als zuster Marguerite over enig geduld te beschikken. Die moeite
wordt gelukkig beloond. De echte Marie werd later zelf een voorbeeld voor andere doof-blinde meisjes.