Je suis mort mais j'ai des amis (2015)

Wat doet een band als de zanger opeens overlijdt? In deze Belgische absurde komedie gaat de geplande tournee gewoon door, en gaat de dode zanger mee. In een urn! Een film over ware vriendschap.

Of het nu de Rolling Stones, Fleetwood Mac of The Who betreft, de rockhelden van het eerste uur zijn inmiddels allemaal al ver over de pensioengerechtigde leeftijd heen, maar denken nog altijd niet aan stoppen. Ook Meryl Streep in 'Ricki and the Flash' en Al Pacino in 'Danny Collins' weten van geen ophouden. In 'Je suis mort mais j'ai des amis' zijn het de oudere, maar niet minder ruige rockers Jipé (Jacky Lambert), Yvan (Bouli Lanners), Wim (Wim Willaert) en Pierre (Serge Riaboukine) die nog geregeld in café's optreden. Ze hebben zelfs een tournee door Californië gepland. Door een absurde samenloop van omstandigheden komt leadzanger Jipé echter vlak van tevoren te overlijden. De rest van de bandleden vindt dat geen reden om ook meteen hun band ten grave te dragen. Zij besluiten dat zijn stoffelijk overschot onmisbaar is op hun tournee en in een urn op het podium zal staan. De Belgische broers Guillaume en Stéphane Malandrin gebruiken dit gegeven om in een dolkomische roadmovie een verhaal over vriendschap te vertellen.

Ware vriendschap
Echte vriendschap toont zijn waarde natuurlijk pas bij tegenslag. Daaraan ontbreekt het niet in dit bij vlagen hilarische verhaal. Met veel moeite wordt de urn met Jipé's as verkregen uit de onwillige handen van zijn familie. De vrienden komen echter voor een opmerkelijke verrassing te staan wanneer ze Jipé's huis bezoeken. Hun leadzanger bleek stiekem een relatie te hebben waar niemand weet van had. Met deze nieuwe 'partner in crime' vertrekken ze dan uiteindelijk toch naar Californië, maar zoals het een goede roadmovie betaamt, verloopt de reis anders dan gepland. De broers Malandrin, die net als hun landgenoten Luc en Jean-Pierre Dardenne samen films regisseren en produceren, maken hier goed gebruik van de charme van de opvallend bebaarde acteur Bouli Lanners ('Rien ? declarer'). Het resultaat is soms flauw en soms heel geestig, maar nooit saai. De subtiliteit is af en toe ver te zoeken, maar er kan zeker gelachen worden.