The Wakhan front (2015)
De oorlogen in Irak en Afghanistan hebben al een hele reeks films opgeleverd, maar ‘The Wakhan front’ weet daar toch nog iets origineels aan toe te voegen. Een Franse eenheid schrikt op wanneer enkele soldaten verdwijnen. De strijd in het Midden-Oosten speelt zich inmiddels vooral af in Irak en Syrië, maar vanaf 2001 werd het agressieve moslimfundamentalisme eerst jarenlang in Afghanistan bestreden.
In het uiterste noordoosten van Afghanistan ligt de regio Wakhan, die als een uitgestrekte vinger aan het noorden van Pakistan grenst. De ruigheid van het bergachtige terrein maakt het een ideaal toevluchtsoord voor talibanstrijders. In ‘The Wakhan front’, de eerste speelfilm van regisseur Clément Cogitore, is een Frans contingent troepen gestationeerd in een vallei in dat gebied. De eenheid van een man of twaalf moet de vallei bewaken en het nabijgelegen dorp met schaapsherders beschermen tegen aanvallen van de taliban. Ondanks geregeld overleg met de dorpsoudsten vertrouwt kapitein Bonassieu (Jérémie Renier) de herders niet helemaal. Wanneer één herder zich te dicht bij zijn uitkijkpost begeeft, worden waarschuwingsschoten gelost. De herder vlucht naar het dorp en laat daarbij zijn schaap achter. Daarna beginnen de problemen voor de Fransen pas echt.
Onheilspellende sfeer
Regisseur Cogitore slaagt er heel goed in een onheilspellende sfeer neer te zetten. Het desolate berglandschap, de relatie vol wantrouwen met de dorpsbewoners, de geregelde schietpartijen met talibanstrijders en de nachtelijke beelden met infraroodcamera’s wijzen allemaal op de komst van onheil. Dat laat dan ook niet lang op zich wachten, met de mysterieuze verdwijning van twee soldaten, Tek en Delcourt. Kapitein Bonassieu wil het thuisfront hiervan nog niet op de hoogte brengen, maar eerst zelf uitzoeken waar zijn manschappen zijn gebleven. Maar dan verdwijnt ook soldaat Benj. Een ontmoeting met een sultan zou opheldering moeten verschaffen, maar het mysterie wordt er alleen maar groter op. In films als ‘Lions for lambs’ en ‘Armadillo’ is nog wel duidelijk wie de vijand is, maar in ‘The Wakhan front’ lijkt een onzichtbare partij mee te strijden. Verwijzingen naar een oud verhaal uit de Koran geven de film een spiritueel tintje mee, zoals de oorspronkelijke Franse titel ook doet: ‘Ni le ciel ni la terre’ (‘Hemel noch aarde’). Renier, die in 1996 doorbrak in ‘La promesse’, speelt uitstekend.
In het uiterste noordoosten van Afghanistan ligt de regio Wakhan, die als een uitgestrekte vinger aan het noorden van Pakistan grenst. De ruigheid van het bergachtige terrein maakt het een ideaal toevluchtsoord voor talibanstrijders. In ‘The Wakhan front’, de eerste speelfilm van regisseur Clément Cogitore, is een Frans contingent troepen gestationeerd in een vallei in dat gebied. De eenheid van een man of twaalf moet de vallei bewaken en het nabijgelegen dorp met schaapsherders beschermen tegen aanvallen van de taliban. Ondanks geregeld overleg met de dorpsoudsten vertrouwt kapitein Bonassieu (Jérémie Renier) de herders niet helemaal. Wanneer één herder zich te dicht bij zijn uitkijkpost begeeft, worden waarschuwingsschoten gelost. De herder vlucht naar het dorp en laat daarbij zijn schaap achter. Daarna beginnen de problemen voor de Fransen pas echt.
Onheilspellende sfeer
Regisseur Cogitore slaagt er heel goed in een onheilspellende sfeer neer te zetten. Het desolate berglandschap, de relatie vol wantrouwen met de dorpsbewoners, de geregelde schietpartijen met talibanstrijders en de nachtelijke beelden met infraroodcamera’s wijzen allemaal op de komst van onheil. Dat laat dan ook niet lang op zich wachten, met de mysterieuze verdwijning van twee soldaten, Tek en Delcourt. Kapitein Bonassieu wil het thuisfront hiervan nog niet op de hoogte brengen, maar eerst zelf uitzoeken waar zijn manschappen zijn gebleven. Maar dan verdwijnt ook soldaat Benj. Een ontmoeting met een sultan zou opheldering moeten verschaffen, maar het mysterie wordt er alleen maar groter op. In films als ‘Lions for lambs’ en ‘Armadillo’ is nog wel duidelijk wie de vijand is, maar in ‘The Wakhan front’ lijkt een onzichtbare partij mee te strijden. Verwijzingen naar een oud verhaal uit de Koran geven de film een spiritueel tintje mee, zoals de oorspronkelijke Franse titel ook doet: ‘Ni le ciel ni la terre’ (‘Hemel noch aarde’). Renier, die in 1996 doorbrak in ‘La promesse’, speelt uitstekend.
