Sieranevada (2017)

Na eerdere juweeltjes als ‘4 maanden, 3 weken & 2 dagen’, ‘The death of Mr. Lazarescu’ en ‘Bacalaureat’ verschijnt er opnieuw een Roemeense film van niveau. ‘Sieranevada’ was de Roemeense Oscar-inzending van dit jaar.

De Roemeense cinema is de afgelopen tien, twaalf jaar volwassen geworden, met festivalprijzen en kassuccessen tot gevolg. Daar moet wel eerlijk bij worden vermeld dat de typerende Oostblok-misère nog altijd terug is te zien tot in de diepste poriën van vrijwel alle prachtige producties van gelauwerde makers als Cristian Mungiu, Corneliu Porumboiu en Cristi Puiu. Problemen als armoede, onrecht, corruptie, bureaucratie en persoonlijke ellende worden doorgaans geplaatst in een sombere, grauwe omgeving, bij voorkeur in het duister of in de winter. Voor het bijna drie uur durende ‘Sieranevada’ wordt geen uitzondering gemaakt. De setting is een besneeuwd Boekarest, januari 2015, slechts enkele dagen na de aanslag op Charlie Hebdo in Parijs. Hoofdpersoon Lary (Mimi Branescu) en zijn vrouw Laura (Catalina Moga) gaan per auto naar een familiebijeenkomst in het appartement van Lary’s moeder (Dana Dogaru), om haar overleden man Emil veertig dagen na diens dood ceremonieel te herdenken.

De moeite waard
Het kleine, schaars verlichte appartement krioelt van de mensen, van wie geleidelijk aan duidelijk wordt wie het zijn, zoals Lary’s broer Relu (Bogdan Dumitrache), zijn tante Orfelia, zijn zus Cami en een dronken vriendin van Cami. Andere gasten komen later aan de deur, onder wie een priester met een heel gevolg, om de ceremonie op orthodoxe wijze te zegenen. Het grootste deel van de film speelt zich af in de kamers, de keuken en het halletje van deze woning, waarbij de camera probeert de continu her en der gevoerde gesprekken op te pikken. Dan weer is er een discussie over complotten rondom de 11 september-aanslagen, dan weer gaat het over overspel of het communisme. Puiu speelt een spel met de kijker en wil aangeven dat er niet slechts één versie van de werkelijkheid bestaat, maar dat ieder mens er een ander beeld van heeft. ‘Sieranevada’ vergt wat uithoudingsvermogen, maar is humoristisch en zeer de moeite waard. Goed spel, een knap script en stof tot nadenken maken dit een nieuwe aanwinst voor de Roemeense cinema.