The disaster artist (2017)

Een goede film over een slechte film maken. Dat dit kan, bewijst het onderhoudende ‘The disaster artist’.

In 2003 kwam ‘The room’ uit. In de loop der jaren heeft dit drama een cultstatus verworven. Niet omdat hij zo goed is… Maar juist ontzettend slecht! Van de houterige dialogen tot de bordkartonnen decors, en van het belabberde acteerspel tot het onnavolgbaar onlogische verhaal. Geestelijk vader van deze filmramp is Tommy Wiseau, die ‘The room’ schreef, produceerde, regisseerde en er de hoofdrol in speelde. Tegenspeler Greg Sestero schreef het boek ‘The disaster artist’ over het maken van die film, en dat boek is nu verfilmd.

Vastberaden
‘The disaster artist’ is een onderhoudende, bij vlagen verbijsterende en vaak hilarische film geworden. Dat komt vooral door James Franco, die zichzelf regisseert als Tommy Wiseau. Hij zet het karakter neer als de paradijsvogel die hij is, met zijn zwartgeverfde lange haren, zware Oost-Europese accent en excentrieke gedrag. Maar Franco waakt ervoor om Wiseau alleen maar belachelijk te maken. Hij laat ook de gedrevenheid en vastberadenheid van die man zien, en hoe Wiseau zijn droom om een film te maken bleef najagen, hoewel hij op alle fronten totaal ongeschikt was.

Extreem
‘The disaster artist’ zit wel met een bijzonder probleem: Wiseau is zo’n extreem figuur dat hij haast ongeloofwaardig overkomt. Je zou eigenlijk eerst ‘The room’ moeten kijken, om echt te beseffen dat ‘The disaster artist’, hoe ongelooflijk het ook mag zijn, geheel op waarheid berust.