Bewaren of hoe te leven (2018)

Filmmaker Digna Sinke, zelf een echte bewaarder, onderzoekt in deze documentaire de waarde van het bewaren. Ze spreekt zowel met minimalisten als hoarders en alles er tussenin. Kan een mens zonder spullen?

Postzegels, suikerzakjes, sigarenbandjes; gedurende een groot deel van de twintigste eeuw was dat wat een gezonde Hollandse jongen verzamelde. Eenmaal volwassen spitsen verzamelaars zich vaak toe op iets specifieks: postzegels van Vaticaanstad, strips van Hergé, oude ansichtkaarten van Doetinchem. Filmmaker Digna Sinke is zelf meer een bewaarder dan een verzamelaar. Ze bewaart wat ze (nog) niet weg wil gooien; van hippe jurkjes uit haar jeugd tot kranten en gebruiksvoorwerpen. Maar met de digitalisering verandert de maatschappij. Er zijn mensen die alles uploaden en in de cloud bewaren en geen fysieke spullen meer om zich heen willen. Ze zoekt de nieuwe generatie minimalisten op en vraagt naar hun behoeften. Veel meer dan een paspoort, een creditcard en een laptop hebben zij niet nodig. Ontspullen levert vrijheid op. Maar misschien ook onthechting.

Herinneringen en emoties
Een man die zijn huis heeft volgestouwd met spullen heeft een conflict met zijn vrouw. Zij tolereert zijn verzamelwoede tot op zekere hoogte, maar wanneer meneer een ommetje maakt, zet zij stapels zooi bij het afval. Een bijzondere bewaarder is prins Jonathan Doria Pamphilj, de geadopteerde zoon van een rijk en eeuwenoud Italiaans geslacht. Hij woont in Rome in een paleis met duizend kamers en beheert het familie-erfgoed van de afgelopen tien eeuwen. Voorwaar een heel verantwoordelijke taak. Fascinerend zijn ook de scènes met Sinke’s eigen hoogbejaarde Zeeuwse moeder. Sinke geeft haar voorwerpen in handen die lange tijd op zolder waren opgeslagen. De oude vrouw betast de voorwerpen. Ze weet zich nog te herinneren hoe ze als kind met dat strijkijzertje speelde en kent nog de betekenis van de handschoenen. Blijkbaar roepen bewaarde spullen herinneringen en emoties op. Sinke weet hiermee een snaar te raken en zet de kijker aan het denken over spullen en ontspullen.