Don't worry, he won’t get far on foot (2018)

Over de gehandicapte Amerikaanse cartoonist John Callahan verscheen al een Nederlandse documentaire. Nu komt Gus Van Sant met deze biografische film, met Joaquin Phoenix in de hoofdrol.

Regisseur Gus Van Sant heeft een zeer divers oeuvre opgebouwd; van muziekvideo’s voor Red Hot Chili Peppers tot kleine onafhankelijke producties als ‘Gerry’ en ‘Elephant’, en van korte films tot bekende titels als ‘To die for’ en ‘Good Will Hunting’. Voor de verfilming van John Callahans autobiografie ‘Don’t worry, he won’t get far on foot’ trok Van Sant acteur Joaquin Phoenix aan, met wie hij in 1995 eerder samenwerkte in ‘To die for’. Phoenix speelt de alcoholistische Callahan, die na een drinkgelag een auto-ongeluk krijgt en deels verlamd wakker wordt in het ziekenhuis. Callahan revalideert en staat voor de zware opgave zijn leven opnieuw vorm te geven vanuit een rolstoel. De aantrekkingskracht van drank staat hem daarbij flink in de weg. Hij besluit deel te nemen aan het twaalfstappenplan van de AA en krijgt daarbij hulp van de excentrieke Donny (Jonah Hill) en de knappe therapeute Annu (Rooney Mara).

Zwarte humor
Van Sant maakt veelvuldig gebruik van flashbacks en flashforwards om zo heen en weer te schieten tussen de lopende Callahan en de rolstoelganger. Ook maakt Van Sant functioneel gebruik van animatie. Na zijn ongeluk weet Callahan zijn gevoel voor zwarte humor en zijn teken-talent namelijk te combineren en uit te groeien tot een landelijk bekende cartoonist
in talloze kranten. Zelfspot is hem daarbij zeker niet vreemd, maar het omverwerpen van heilige huisjes levert zijn krant en hem zowel veel bijval als zware kritiek op. De film kent tal van komische en dramatische scènes, maar komt door het heen en weer schieten in de tijd wel wat fragmentarisch over. Ook blijven enkele rollen, zoals die van Annu en drinkmaatje Dexter (Jack Black) wat onderbelicht. Een hele reeks door het verhaal gestrooide cartoons maken dat gebrek slechts ten dele goed.