TrosKompas

Mary3.jpg

Mary Shelley (2018)

Het is tweehonderd jaar geleden dat het boek over het monster van Frankenstein werd geschreven. Een mooi moment voor een film over de auteur ervan, Mary Shelley, die achttien was toen ze het schreef.

Het meest curieuze aan de film ‘Mary Shelley’ is niet dat de Engelse Mary Shelley wordt vertolkt door de Amerikaanse Elle Fanning, maar dat de film is geregisseerd door iemand uit Saoedi-Arabië. Haifaa al-Mansour maakte enkele jaren geleden naam met haar documentaire ‘Women without shadows’ en de veelgeprezen speelfilm ‘Wadjda’. Op het gebied van vrouwenonderdrukking is Al-Mansour ervaringsdeskundige, dus ze kon zich goed inleven in de situatie van Mary Shelley, die haar boek over Frankenstein aanvankelijk niet eens onder haar eigen naam kon uitgeven, omdat ze vrouw was. De film vertelt het verhaal over het ontstaan van dit boek. De Londense Mary is een opstandig meisje van zestien met een voorliefde voor spookverhalen. Vanwege ruzie met haar stiefmoeder wordt ze naar Schotland gestuurd, waar ze kennismaakt met de bekende dichter Percy Shelley (Douglas Booth). Straalverliefd loopt ze met hem weg, met haar halfzusje Claire (Bel Powley) op sleeptouw.

Een brave film
Het duurt niet lang voordat Shelley’s geld op is en het gezelschap in de problemen komt. Gelukkig kunnen ze terecht in het riante onderkomen van een andere dichter, de steenrijke Lord Byron (Tom Sturridge), die was gevallen voor de charmes van Claire. Daar ontstaat bij Mary het idee voor het verhaal over dokter Frankenstein, die nieuw leven wil scheppen maar een monster creëert. De film vertelt op iets te brave wijze het verhaal over dit onconventionele meisje, dat de wereld verrijkte met een meesterwerk en een nieuw literair genre. Problemen als familieruzies, overspel, van huis weggelopen jonge meisjes, armoede en buitenechtelijke zwangerschappen worden allemaal iets te makkelijk gladgestreken. Het geheel mist de gothicsfeer die bij het verhaal zou passen. De prestaties van de cast zijn prima in orde, maar het script en de regie hadden wat meer rafelrandjes mogen bevatten. De echte vonk ontbreekt.