Vox lux (2019)

Tiener Celeste (Raffey Cassidy) overleeft ternauwernood een schietpartij op haar school. Ze componeert een hartverscheurend lied voor de slachtoffers. Het blijkt het begin van haar muziekcarrière. Vijftien jaar later probeert de volwassen Celeste (Natalie Portman)
een comeback te bewerkstelligen met haar nieuwe album ‘Vox Lux’.

Verlies van onschuld
‘Vox Lux’ is een film over het verlies van onschuld, en dan vooral de onschuld van Celeste. Het doet haast pijn om te zien hoe die lieve, naïeve meid wordt opgeslokt door de keiharde muziekbusiness. Want wanneer haar welgemeende lied voor de slachtoffers een wereldwijde hit wordt, willen heel veel mensen hiervan een graantje mee pikken onder wie haar kersverse manager (Jude Law). Het imago van Celeste wordt geseksualiseerd: haar outfits worden uitdagender, haar dansmoves suggestiever en haar teksten prikkelender. Moordend drukke schema’s vol optredens en interviews probeert Celeste te verzachten met drank, drugs en seks.

Nog iets van warmte/strong>
Het is een keiharde wereld, en vooral Natalie Portman is grandioos in het overbrengen hiervan. Tegenover haar dochter Albertine probeert Celeste nog iets van warmte over te brengen, maar je merkt dat het ‘gewone’ leven zo ver achter de volwassen Celeste ligt, dat ze haar lieve en hartelijke kant overduidelijk acteert naar Albertine toe. Zo is ‘Vox Lux’ een ontnuchterende film. De lichtpunten in het verder sombere verhaal zijn de optredens van Celeste. Die zijn energiek en meeslepend (met ijzersterke nummers van Sia), waardoor je ook wel begrijpt dat Celeste een ster is geworden.