Mug (2019)

Slechts af en toe haalt een Poolse film de Nederlandse bioscoop. Onlangs draaide ‘Cold war’ hier met succes en nu is er ‘Mug’, over een jongeman die na een ongeluk een gezichtstransplantatie krijgt.

De Poolse titel van deze film luidt ‘Twarz’, maar voor het buitenland wordt de Engelstalige titel ‘Mug’ (smoel) gebruikt. De Poolse regisseur Malgorzata Szumowska, die eerder ‘Body’ en ‘In the name of’ maakte, zet zich met deze film af tegen de conservatieve en religieus-nationalistische wind die momenteel door Polen waait. De hoofdpersoon is de wat eigengereide, maar gerespecteerde arbeider Jacek (Mateusz Kosciukiewicz, r.). Hij woont met zijn familie in een dorpje in West-Polen, waar hij als arbeider meewerkt aan de bouw van het grootste Jezusbeeld in de wereld. Hij houdt van heavy metal en van zijn vriendin Dagmara (Malgorzata Gorol). Hij droomt van een toekomst in het buitenland, maar zijn familie vindt dat een bespottelijk idee. Op een kwade dag krijgt Jacek een ongeluk. Als hij in het ziekenhuis weer bij kennis komt, blijkt hij als allereerste patiënt in Polen een complete gezichtstransplantatie te hebben ondergaan.

Mooi gefilmd
Jacek herkent zichzelf niet meer in de spiegel. Bovendien praat hij nu zeer onverstaanbaar, zodat communicatie lastig is. Zijn familie, vooral zijn zus (Agnieszka Podsiadlik) zorgt voor hem en in de kerk wordt gecollecteerd voor zijn dure medische behandeling, maar zijn vriendin Dagmara laat niets meer van zich horen. Beetje bij beetje merkt Jacek dat de impact van zijn ongeluk niet alleen lichamelijke gevolgen heeft. Hij wordt een buitenstaander, door de gemeenschap uitgestoten. ‘Mug’ is mooi gefilmd, met een lens die de zijkanten van het beeld wat onscherp toont. Het ongeluk komt subtiel in beeld. De acteurs zijn overtuigend in hun rol en regisseur Szumowska weet het verhaal helder en met humor te vertellen. Toch weet ‘Mug’ geen blijvende, diepe impressie achter te laten, doordat verbindende scènes soms ontbreken.