A white, white day (2019)

Deze IJslandse film legt in een beheerst tempo een familiedrama bloot. Het landschap van Oost-IJsland en het weer spelen minstens zo’n grote rol als de gebeurtenissen die zich ontrollen.

De IJslandse cinema bevindt zich momenteel in een vruchtbare periode, met ‘Of horses and men’, ‘Rams’ en ‘Woman at war’ als recente voorbeelden. De bekendste acteur uit die eerstgenoemde titel, Ingvar E. Sigurdsson, speelt de hoofdrol in ‘A white, white day’. Een getoond citaat aan het begin van de film vertelt dat een witte, mistige dag, waarop aarde en lucht niet meer van elkaar te onderscheiden zijn, het moment is dat de doden tot de levenden kunnen spreken. Prompt zien we een auto door de mist rijden en verongelukken. Politieman Ingimundur (Sigurdsson) verkeert na het tragische overlijden van zijn geliefde vrouw bij dit ongeluk in rouwtoestand. Een arts probeert zijn gemoed te peilen, maar Ingimundur is een binnenvetter en laat niets los. Hij geeft alleen aan dat hij een huis wil bouwen voor zijn dochter Elin en achtjarige kleindochter Salka (Ída Mekkín Hlynsdóttir).

Sterke verstilling
Aanvankelijk kent de film weinig opzienbarende scènes; Ingimundur bezoekt zijn collega’s op het bureau, rijdt rond met zijn kleindochter, speelt een potje voetbal en loopt rond op een familiefeestje. De sleutel tot de onderhuidse spanning zit in de details. Met wie speelt hij voetbal? Wat zit er in die doos met spullen van zijn overleden vrouw? Een eng verhaal dat opa aan Salka vertelt is een voorbode van naderend onheil. Langzaam wordt duidelijk dat de vrouw van Ingimundur een geheim met zich meedroeg, waarvan de ontdekking grote gevolgen heeft. Enkele verstilde scènes geven het geheel een welhaast filosofische lading: een steen rolt van een helling; personages staan doodstil en staren recht in de camera. Zowel acteur Sigurdsson als regisseur Pálmason zijn op diverse festivals in de prijzen gevallen. Pálmason heeft na ‘Winter brothers’ met zijn tweede speelfilm dus opnieuw succes.