Lizzie (2020)

Gebaseerd op een beruchte moordzaak uit 1892 vertelt ‘Lizzie’ over een dochter uit een rijk gezin die zozeer wordt getergd dat ze haar bijl begint te slijpen.

Eind negentiende eeuw wordt de 32-jarige Lizzie (Chloë Sevigny, l.) als een buitenbeentje gezien, omdat ze nog steeds niet getrouwd is. Haar vader en stiefmoeder wijzen haar daar steeds op, wat haar alleen maar opstandiger maakt. Dan arriveert er een nieuwe dienstmeid (Kristen Stewart) die Bridget heet, maar Maggie genoemd wordt, omdat men geen moeite wil doen om steeds aan de naam van weer een nieuw hulpje te wennen. Tussen Lizzie en Bridget ontstaat iets moois en als Lizzie ontdekt dat haar vader ’s nachts in het bed van Bridget duikt, begint ze een plan te bedenken en haar bijl te scherpen…

Claustrofobisch
Beeldtechnisch zit de film knap in elkaar. Het is vrijwel geheel gefilmd in het statige huis en bijbehorende tuin, wat een claustrofobisch gevoel geeft. Ook de kijker wil uit het donkere huis ontsnappen. De aversie tegen de vader wordt goed opgebouwd. Hij straft Lizzie door haar duiven te onthoofden, roept haar steeds tot de orde en wil haar erfenis aan een dubieuze oom geven. Intussen hebben Lizzie en Bridget warme gevoelens waar ze niet goed raad mee weten en zorgen hun stiekeme liefdesbriefjes voor romantische momenten. De film wordt nooit erg spannend of verrassend, maar het acteerwerk van de actrices maakt veel goed.