De Dick Maas methode (2020)
‘De lift’, ‘Flodder’, ‘Amsterdamned’, ‘Sint’, ‘Prooi’… Of je ze nou leuk of lomp vindt, je herkent ze altijd ogenblikkelijk als Dick Maas-films. Hoog tijd voor een blik op die regisseur met de documentaire ‘De Dick Maas methode.
Het is knap hoe documentairemaker Jeffrey de Vore iedereen die ook maar iets met Dick Maas (b.) te maken heeft, voor de came
ra heeft gekregen. Variërend van acteurs als Huub Stapel, Pierre Bokma en Monique van de Ven tot Golden Earring-zanger Barry Hay (met wie Maas diverse videoclips heeft gemaakt) en regiecollega’s als Martin Koolhoven en Tim Oliehoek. Ook Maas zelf komt aan het woord, met zijn immer stoïcijnse gelaatsuitdrukking. Al lijken z’n ogen toch wat vochtig te worden als het gaat over het overlijden van Coen van Vrijberghe de Coningh (foto midden, 4de v.l.), oftewel Johnnie in de ‘Flodder’-tv-serie. De pratende hoofden worden afgewisseld met interessante achter-de-schermen-beelden van de filmsets, en anekdotes over hoe beroemde scènes tot stand kwamen (zoals het “Maar buurman, wat doet u nu?”-moment uit de eerste ‘Flodder’-film).
Wat vindt Paul ervan?
Door de rijkdom aan materiaal word je als kijker haast verwend en wil je alleen maar meer. Kon Paul Verhoeven,
die ándere succesvolle outsider in de Nederlandse filmwereld, niet wat zeggen? Of Laurens Geels, met wie Maas de productiemaatschappij First Floor Features oprichtte (en prijswinnende films als ‘Lang leve de koningin’, ‘Abel’ en Oscarwinnaar ‘Karakter’ produceerde)? Hun samenwerking eindigde in een bittere financiële strijd.
Plussen en minnen
In ‘De Dick Maas methode’ zijn Maas en consorten eerlijk over de successen, maar zeker ook over de tegenslagen en mislukkingen die de regisseur ten deel vielen, van de matige special effects in ‘Prooi’ tot ‘Down’, zijn slappe Amerikaanse remake van ‘De lift’. De documentaire is als een film van de regisseur zelf: vlot verteld, met veel zwarte humor en actie, en bovenal erg onderhoudend.
Het is knap hoe documentairemaker Jeffrey de Vore iedereen die ook maar iets met Dick Maas (b.) te maken heeft, voor de came
ra heeft gekregen. Variërend van acteurs als Huub Stapel, Pierre Bokma en Monique van de Ven tot Golden Earring-zanger Barry Hay (met wie Maas diverse videoclips heeft gemaakt) en regiecollega’s als Martin Koolhoven en Tim Oliehoek. Ook Maas zelf komt aan het woord, met zijn immer stoïcijnse gelaatsuitdrukking. Al lijken z’n ogen toch wat vochtig te worden als het gaat over het overlijden van Coen van Vrijberghe de Coningh (foto midden, 4de v.l.), oftewel Johnnie in de ‘Flodder’-tv-serie. De pratende hoofden worden afgewisseld met interessante achter-de-schermen-beelden van de filmsets, en anekdotes over hoe beroemde scènes tot stand kwamen (zoals het “Maar buurman, wat doet u nu?”-moment uit de eerste ‘Flodder’-film).
Wat vindt Paul ervan?
Door de rijkdom aan materiaal word je als kijker haast verwend en wil je alleen maar meer. Kon Paul Verhoeven,
die ándere succesvolle outsider in de Nederlandse filmwereld, niet wat zeggen? Of Laurens Geels, met wie Maas de productiemaatschappij First Floor Features oprichtte (en prijswinnende films als ‘Lang leve de koningin’, ‘Abel’ en Oscarwinnaar ‘Karakter’ produceerde)? Hun samenwerking eindigde in een bittere financiële strijd.
Plussen en minnen
In ‘De Dick Maas methode’ zijn Maas en consorten eerlijk over de successen, maar zeker ook over de tegenslagen en mislukkingen die de regisseur ten deel vielen, van de matige special effects in ‘Prooi’ tot ‘Down’, zijn slappe Amerikaanse remake van ‘De lift’. De documentaire is als een film van de regisseur zelf: vlot verteld, met veel zwarte humor en actie, en bovenal erg onderhoudend.