Corpus christi (2020)

In Polen staat de Katholieke Kerk nog in hoog aanzien. Zozeer zelfs, dat een jonge delinquent de kerk ziet als uitweg uit zijn misère en zich in een dorpje voordoet als priester. Gebaseerd op een waargebeurd verhaal.

De laatste jaren kwam de Katholieke Kerk er in films vaak niet goed af. Veelal ging het dan om misbruik van macht door afgezanten van de kerk, zoals in ‘The Magdalene sisters’, over een dubieuze meisjesopvang, ‘Doubt’ met Meryl Streep, ‘Philomena’ met Judi Dench, ‘Spotlight’ over onderzoek naar misbruik en het recente ‘Grace à Dieu’ van François Ozon. Het is dan ook verfrissend dat de Poolse film ‘Corpus Christi’ vanuit een heel andere invalshoek naar deze sector kijkt. De twintigjarige Daniel (Bartosz Bielenia) zit in een jeugdinstelling voor jonge criminelen, waar hij bedreigd wordt door het alfamannetje Bonus. Voor Daniel zijn de uurtjes in de kapel dan ook waardevol. Hij kan er zingen en de priester helpen met de mis.

Vervanger van de pastoor
Wanneer Daniel vrijkomt, wordt hij naar een houtfabriek op het platteland gestuurd, waar een baan voor hem is geregeld. Daar aangekomen loopt hij echter naar het dichtstbijzijnde dorp, waar hij in de kerk gaat bidden. Hij bluft tegen de aanwezige Lidia (Aleksandra Konieczna) dat hij zelf priester is en binnen de kortste keren assisteert hij de lokale pastoor. Wanneer deze oude man ziek wordt, gaat Daniel hem vervangen bij de biecht, de mis en het pastorale werk. Zo merkt hij al snel dat het dorp gebukt gaat onder een trauma en een manipulatieve burgemeester (Leszek Lichota). Daniel weet zich met zijn onbevangenheid en oprechte adviezen uit het hart geliefd te maken, maar voor hoelang? Thema’s als schuld, boete, spiritualiteit, wrok en aanvaarding worden hier prachtig verwerkt in een goed geacteerd drama. De film was eerder de Poolse Oscarinzending en won al diverse filmprijzen