The Mauritanian (2021)

‘The Mauritanian’ gaat over een man die na de aanslagen van 11 september 2001 jarenlang zonder enige vorm van rechtspraak gevangenzat op guantánamo bay. Het gegeven wordt waarheidsgetrouw verfilmd, maar mist hierdoor wel wat jeu.

Na ‘9/11’ is Amerika koortsachtig op zoek naar de schuldigen, en hun oog valt daarbij op Mohamedou Ould Slahi (Tahar Rahim) uit het West-Afrikaanse land Mauritanië. In de jaren negentig was hij actief bij Al Qaida, waar hij ontmoetingen had met Osama bin Laden. Slahi wordt opgepakt en zonder proces vastgezet op het net geopende Guantánamo bay. Advocate Nancy Hollander (Jodie Foster) zet zich voor hem in, maar desondanks zit Slahi maar liefst vijftien jaar onschuldig vast.

Kevin Macdonald
Het gegeven past precies in het straatje van regisseur Kevin Macdonald, wiens cv volstaat met waargebeurde, politieke verhalen. Hij maakt zowel drama (‘The last king of Scotland’, over de Oegandese dictator Idi Amin) als documentaires (‘One day in september’, over de terroristische aanslagen in München bij de Olympische Spelen van 1972). Macdonald weet de kijker vlot het verhaal in te trekken, en voegt er in het begin spanning aan toe door Slahi niet gelijk vrij te pleiten. Waarom verwijdert Slahi snel contacten van zijn telefoon voordat hij wordt opgepakt? En hoe onschuldig was zijn tijd bij Al Qaida? KWAADMAKEND Al snel wordt duidelijk dat Slahi onschuldig vastzit, waarbij de spanning verdampt en ‘The Mauritanian’ zich twee uur focust op zijn ontberingen in Guantánamo Bay; vernede-ringen, martelingen en het constant tegenwerken van een eerlijk proces. Door het repetitieve karakter van zijn ontberingen word je als kijker net zo murw geslagen als Slahi zelf, en dat komt de film niet ten goede. Alleen de prima acteerprestaties zorgen ervoor dat de kijker niet helemaal afhaakt. Als meeslepend drama schiet ‘The Mauritanian’ hierdoor wat tekort, maar als kwaadmakend document komt het zeker wel aan.