France (2021)

De film ‘France’ is een satire over een bekende nieuwsreporter die alles doet voor de kijkcijfers, maar zichzelf al lang geleden uit het oog is verloren. Fictie en realiteit zijn voor haar inwisselbaar.

Zeker in tijden van politieke spanning, zoals die waarin we nu leven, is een neutrale en betrouwbare nieuwsvoorziening van cruciaal belang. Het is niet voor niets dat autoritaire regimes de persvrijheid als eerste aan de kant schuiven. De Franse filmmaker Bruno Dumont (‘L’humanité’, ‘Hadewych’, ‘Jeanne’) levert in deze satirische film onverholen kritiek op de rol van de massamedia in Frankrijk, door de dubieuze werkwijze te tonen van de opportunistische sterreporter France de Meurs (Léa Seydoux). Zij is als knappe ‘anchorwoman’ en oorlogsverslaggever van de grootste nieuwszender bekend, succesvol, populair en rijk. Tijdens een persconferentie van president Macron zit ze geintjes te maken met haar assistente Lou (Blanche Gardin), en een dag later staat ze met een scherfvest aan en een helm op in een oorlogsgebied.

GESPEELDE BETROKKENHEID
France brengt het nieuws zoals zij het wil brengen; gelikt, ontroerend en spectaculair. Voor de buitenwereld oogt ze perfect, maar haar betrokkenheid is gespeeld, zoals ze ook de rol van liefhebbende echtgenote voor haar man Fred (Benjamin Biolay) en moeder voor haar zoontje speelt. Een klein ongelukje in het verkeer, waar de jonge motorrijder Baptiste slachtoffer van is, zet haar wereld echter op z’n kop. Ze neemt voor even afstand van haar werk en trekt zich terug in een kuuroord. Daar ontdekt ze dat het vak journalistiek ook verantwoordelijkheid met zich meebrengt. ‘France’ is wat toegankelijker dan Dumonts twee theatrale films over Jeanne d’Arc, maar is ook weer geen grote publieksfilm. De personages blijven daarvoor te oppervlakkig om echt te kunnen meeleven.