Supereroi (2022)

‘Supereroi’ is een fraai Italiaans liefdesdrama over een relatie vol ups en downs, dat kriskras door de tijd gaat en aansprekende personages heeft.

De eerste ontmoeting van de hoofdpersonen is in een portiek, waar ze schuilen voor de regen. Daar legt natuurkundige Marco tekenares Anna uit dat ze met vierenhalve meter per seconde door de regen moet lopen om niet kletsnat te worden. Toch koopt hij een paraplu voor haar. Zij vraagt: “Hoe groot is de kans dat we elkaar weer terugzien?” Zijn antwoord: “Statistisch heel klein.” Maar liefde trekt zich niets aan van kansberekening. En voor deze zekerheid zet hij zijn telefoonnummer op de paraplu.

Strubbelingen
Op zich een begin dat niet zou misstaan in een gemiddelde romantische komedie, maar de dialogen zijn gevat en aangenaam intelligent. Aardig: als wetenschapper ontkent Marco het bestaan van tijd, terwijl hij wéét dat spanning de tijd lijkt te versnellen. Alsof Marco de film in elkaar heeft gezet, wordt het verhaal van hun liefde vervolgens niet chronologisch, maar kriskras door de tijd verteld. Dat is even wennen, maar het intrigeert ook en biedt soms nieuwe inzichten in een scène die we eerder al zagen. De liefde die in de film centraal staat is overtuigend en spat van het scherm. Tegelijkertijd zit veel van de originaliteit ’m in het werk van de hoofdpersonen. Dat werk reflecteert hun strubbelingen. Zo maakt Anna een strip over een superheldenkoppel dat superkrachten inzet om de relatie goed te houden. En Marco demonstreert zijn leerlingen dat liefde sterker wordt als je verder van elkaar bent en huilt als hij ze adviseert om de tijd te koesteren. Een mooie en bijzondere film, met een heel lief einde.