Wolf (2022)

Regisseur Cees van Kempen filmde honderden dagen, waarbij er soms weken voorbijgingen dat hij geen glimp van de wolf zag. Toch lukte het hem een indrukwekkende natuurdocumentaire te maken over deze nieuwe Nederlandse inwoner.

Heel prominent staat het in beeld aan het begin van de film. ‘Script: de wolf’. Want dieren laten zich niet regisseren. Het leven van een natuurfilmer bestaat uit wachten, wachten nog eens wachten. Dat is extra lastig bij een film die hoofdzakelijk over één dier gaat en een afgerond verhaal moet vertellen. ‘Wolf’ toont namelijk hoe, na een afwezigheid van 150 jaar, sinds 2015 de eerste wolf uit Duitsland naar Nederland kwam. Onderweg loeren er gevaren op wegen (jaarlijks worden in Duitsland zeshonderd wolven doodgereden) en moet het dier een snelstromende rivier oversteken. De film zit vol fraaie en bijzondere beelden. Zoals van de geboorte van welpjes, gefilmd onder de grond en de eerste keren dat die wolvenjongen boven de grond komen en met de ogen knipperen tegen het felle en onbekende daglicht. Of beelden van een wolf die door een hertenkeutel rolt, waarbij de kundige commentaarstem van Matthijs van Nieuwkerk uitlegt dat hij door die reuk herten dichter kan naderen. Slimme jongens, die wolven!

Pro-wolf
Dat ‘Wolf’ bepaald niet anti- wolf is, zal niemand verbazen. De film start met een ventje dat naar de opvoering van ‘Peter en de wolf’ gaat. Samen met allerlei sprookjes en wilde verhalen over wolven heeft het muziekstuk van Prokofjev eraan bijgedragen dat mensen bang zijn voor het dier. Terwijl wolven heel schuw zijn en de mens een groter gevaar vormt voor de wolf dan andersom. Er zijn nu naar schatting zo’n twintig wolven in ons land. Maar net als de vos, die in veel grotere aantallen voor- komt (zo’n 130.000), zie je ze bijna nooit. Bezoek daarom snel deze film om dit prachtige dier in zijn natuurlijke omgeving te zien.