Elemental (2023)

Pixar gaat geen uitdaging uit de weg. Na eerdere films met speelgoed (‘Toy story’), vissen (‘Finding Nemo’) en gedachten (‘Inside out’) bouwen ze een wereld waarin de bewoners tot één van de vier elementen beho- ren: water, vuur, aarde of lucht. Het idee klinkt bizar, maar in animatie kan alles. In Element City leven die vier groepen samen in dezelfde stad, al mengen ze nauwelijks. Ember is de dochter van een emigrantenpaar uit Vurië en heeft een vurig karakter. Als ze boos wordt, barst ze letterlijk in vlammen uit. Bij een over- stroming in de winkel van haar vader, ontdekt ze in de kelder waterjongen Wade. Bij die ontmoeting springt de vonk over. Maar hebben ze een toekomst, of is hun liefde onmogelijk, omdat ze letterlijk als water en vuur zijn? ‘Elemental’ is zeker origineel, maar de elementen wereld had beter uitgewerkt kunnen worden. Aarde en lucht komen er nogal bekaaid vanaf en na de snelle introductie wordt er weinig energie gestoken in het uiterlijk van de stad. Met zulke bijzondere inwoners, blijven de gebouwen en trans- portmiddelen nogal nietszeggend. De meeste aandacht gaat uit naar de onmogelijke liefde tussen Ember en Wade. Zij is vuur, hij is water: dat is nog onmogelijker dan de uitgesloten liefde in de tragedie rond Romeo en Julia. Het romantische deel van de film is geslaagd en de onderwaterdate bij een fraaie boom vol bloemen is prachtig in beeld gebracht. Verder is de film opvallend gewoontjes en het verhaal voelt gehaast door nodeloze zijsprongen als een dreigende overstroming en de naderende sluiting van de winkel van Embers familie. ‘Elemental’ is een prima film, maar het originele uitgangspunt had extra benut kunnen worden. Inventieve grappen, over de angst van waterfiguren voor sponzen of de scène waarin ze bij een sportwedstrijd letterlijk een wave creëren, hadden we meer willen zien.