Sound of freedom (2023)

‘Sound of freedom’ lag vijf jaar lang op de plank voor het tot een bioscooprelease kwam. Meestal is dat een slecht teken. Maar deze film, over een agent die een elfjarig slachtoffer van kinderhandel opspoort, is aangrijpend én actueel.

Dat dit waargebeurde drama lang stof bleef vergaren, komt doordat pedofilie een akelig thema is dat veel kijkers – en dus ook filmmaatschappijen – afschrikt. Het is eerder een onderwerp dat zich leent voor documentaires. Toch is deze film behoorlijk toegankelijk, omdat de gruwelijke gebeurtenissen niet in beeld worden gebracht. Zo zien we alleen het geschokte gezicht van een agent Jim als hij beeldmateriaal analyseert, of een man die veelzeggend een gordijn dichttrekt. Deze scènes maken veel indruk, maar jagen de kijkers niet weg. Het verhaal gaat over de Amerikaanse agent Jim (Jim Caviezel). Hij jaagt met succes op mensen die kinderporno kijken, maar kan het niet verkroppen dat hij de kinderen die in beeld komen niet kan redden. Dat verandert als hij het vertrouwen weet te winnen van een pedofiel, waardoor hij op het spoor komt van de achtjarige Hondurese Rocío, die op slinkse wijze bij zijn vader is weggelokt. Maar waar is zijn elfjarige zusje? Jim belooft het aandoenlijke jongetje en zijn wanhopige vader dat uit te zoeken.

Kille cijfers
Soms lijkt de film zijn boodschap wat belangrijker te vinden dan de verhaallijn, en wordt er wel erg snel om obstakels heen gemanoeuvreerd. In de confrontaties met kinderhandelaren weet Jim zich bijvoorbeeld vaak makkelijk te redden. Door de aangrijpende scènes waarin de kinderen per container worden vervoerd en later worden doorverkocht, werkt ‘Sound of freedom’ juist heel goed. De grote mokerslag volgt aan het eind, met kille cijfers: naar schatting worden jaarlijks twee miljoen kinderen ontvoerd.