Perfect days (2023)

De Duitse filmgrootmeester Wim Wenders scoorde goed op het filmfestival van Cannes met deze bedachtzame film over een Japanse schoonmaker van openbare toiletten.

Wim Wenders bereikte in de jaren zeventig een cultstatus met titels als ‘Alice in den Städten’ en ‘Im Lauf der Zeit’. Wereldroem kreeg hij daarna met zijn klassiekers ‘Paris, Texas’ en ‘Der Himmel über Berlin’. Zijn oeuvre omvat verder muziekclips (o.a. van U2) en documentaires over kunstenaars, onder wie choreografe Pina Bausch en fotograaf Sebastião Salgado. Eind oktober verscheen zijn nieuwe documentaire ‘Anselm’, over de beroemde Duitse kunstenaar Anselm Kiefer. Nu presenteert Wenders zijn nieuwe dramafilm ‘Perfect days’, die zich in Tokio afspeelt. Hoofdpersoon is de zwijgzame schoonmaker Hirayama (Kôji Yakusho), die leeft volgens een vaste routine: ontwaken, bed opmaken, tandenpoetsen, en dan met koffie uit een automaat in zijn bestelbus naar zijn werk rijden.

Leven met aandacht
Hirayama maakt de toiletten schoon in de vele stadsparken in Tokio. Niet dat die er in de film vies uitzien, want Hirayama doet zijn werk met volle aandacht en controleert zelfs met een spiegeltje of de onderkant van de pot ook blinkt. Zijn jonge assistent Takashi (Tokio Emoto) is zijn tegenpool en poetst terwijl hij op z’n telefoon filmpjes kijkt. Wenders componeert dit verhaal met dezelfde aandacht die Hirayama in zijn werk stopt. De film is daarmee een pleidooi voor ‘mindfullness’; leven met aandacht. Het personage van Hirayama krijgt inhoud door de boeken die hij leest (W. Faulkner, P. Highsmith) en de muziek die hij beluistert op cassettebandjes (The Kinks, Patti Smith en Lou Reed). Enkele onverwachte ontmoetingen, zoals met dochter Niko zorgen ervoor dat ‘Perfect days’ niet inzakt. Dit gevoelig vertelde verhaal is minder geschikt voor ongeduldige types.