The holdovers (2024)
‘The holdovers’ speelt zich af rond de kerst, maar komt pas drie weken later uit. Slechte timing, maar het doet weinig af aan het knappe en erg grappige verhaal over een nukkige docent, een opstandige leerling en een treurige kok die de feestdagen op school moeten doorbrengen.
Tijdens de kerstvakantie vliegen alle leerlingen en leraren van de prestigieuze kostschool Barton College uit. Behalve vijf leerlingen die niet naar huis kunnen, de leraar klassieke geschiedenis Paul Hunham (Paul Giamatti, r.) en de kokkin die treurt om haar onlangs overleden zoon. Ondanks het advies van de rector (“Probeer een beetje menselijk te doen, het is tenslotte kerst”) laat de strenge Hunham de leerlingen huiswerk maken en rennen in de kou. Tot vier van hen worden opgehaald voor een skivakantie en alleen de vijftienjarige Angus Tully achterblijft met de kok en de leraar. De eenzaamheid en privébesognes die ze delen, leiden tot wederzijds begrip.
Ontdooien
Het gegeven van de rechtlijnige en gehate man die langzaam ontdooit, is natuurlijk niet nieuw, maar toch voelt het hier fris en niet als de zoveelste herhalingsoefening. Het script, waarin persoonlijke onthullingen zorgen voor kleine veranderingen in de onderlinge relaties, is dan ook bijzonder knap geschreven. Er is een reden voor de rechtlijnigheid van de leraar en de opstandigheid van de leerling en dat wordt heel knap, beetje bij beetje, onthuld. Daarbij is Paul Giamatti uiteraard goud waard met zijn uitgekiende acteerwerk. Hij weet zowel het norse en starre als het meer meegaande gedrag van Hunham overtuigend te brengen. Daarnaast zijn er grappige momenten door gevatte opmerkingen en korte terzijdes en ademt de film iets nostalgisch op een positieve manier. Daardoor ontstaat een instant kerstgevoel, zelfs halverwege januari.
Tijdens de kerstvakantie vliegen alle leerlingen en leraren van de prestigieuze kostschool Barton College uit. Behalve vijf leerlingen die niet naar huis kunnen, de leraar klassieke geschiedenis Paul Hunham (Paul Giamatti, r.) en de kokkin die treurt om haar onlangs overleden zoon. Ondanks het advies van de rector (“Probeer een beetje menselijk te doen, het is tenslotte kerst”) laat de strenge Hunham de leerlingen huiswerk maken en rennen in de kou. Tot vier van hen worden opgehaald voor een skivakantie en alleen de vijftienjarige Angus Tully achterblijft met de kok en de leraar. De eenzaamheid en privébesognes die ze delen, leiden tot wederzijds begrip.
Ontdooien
Het gegeven van de rechtlijnige en gehate man die langzaam ontdooit, is natuurlijk niet nieuw, maar toch voelt het hier fris en niet als de zoveelste herhalingsoefening. Het script, waarin persoonlijke onthullingen zorgen voor kleine veranderingen in de onderlinge relaties, is dan ook bijzonder knap geschreven. Er is een reden voor de rechtlijnigheid van de leraar en de opstandigheid van de leerling en dat wordt heel knap, beetje bij beetje, onthuld. Daarbij is Paul Giamatti uiteraard goud waard met zijn uitgekiende acteerwerk. Hij weet zowel het norse en starre als het meer meegaande gedrag van Hunham overtuigend te brengen. Daarnaast zijn er grappige momenten door gevatte opmerkingen en korte terzijdes en ademt de film iets nostalgisch op een positieve manier. Daardoor ontstaat een instant kerstgevoel, zelfs halverwege januari.