Stop making sense (2024)

Dit wordt wel ‘de beste concertfilm aller tijden’ genoemd. Veertig jaar na dato komt deze volledig gerestaureerde Talking Heads-film opnieuw tot leven in de bioscoop.

De New Yorkse new-waveband Talking Heads, onder aanvoering van zanger-gitarist David Byrne, was actief tussen 1975 en 1991, maar het hoogtepunt van hun roem ligt tussen 1979 en 1985. In die tijd verschenen vier van hun beste albums, met bekende songs als ‘Once in a lifetime’, ‘Burning down the house’ en ‘Slippery people’. In 1984 kwam de concertfilm ‘Stop making sense’ uit, eind 1983 in drie sessies opgenomen in het Pantages Theatre in Hollywood, geregisseerd door Jonathan Demme (‘The silence of the lambs’, ‘Philadelphia’). Legendarisch werd het absurd grote kostuum dat Byrne tijdens het concert droeg, al bleek hij dat bij het terugzien van deze film slechts anderhalf nummer te hebben gedragen. En zo droeg hij ook tijdens één lied ineens een bril, of een rood petje dat iemand uit het publiek hem had toegeworpen.

Bizarre dansjes
Het was in 1984 nog uitzonderlijk dat een concert in de bioscoop te zien was. Talking Heads voelde echter aan dat hun muziek ook gezien moest worden. Het concert begint met een kaal podium, waar David Byrne aanvankelijk alleen opkomt. Met een cassetterecorder die voor de beat zorgt, zingt hij het openingsnummer ‘Psycho killer’, terwijl hij zichzelf op de gitaar begeleidt. Bij het volgende nummer ‘Heaven’ komt bassiste Tina Weymouth hem begeleiden. Daarna komen er bij elk lied elementen bij: drums, keyboards, achtergrondzang, etc. Byrne en zijn band maken in dit concert vooral indruk met hun enorme energie, de vlekkeloos uitgevoerde nummers vol exotische ritmes en klanken, en de bizarre dansjes van Byrne. Ook na vier decennia is ‘Stop making sense’ nog altijd weergaloos en meeslepend.