Laatste ronde (2024)

Vier bevriende wielerfanaten gingen in ‘Ventoux’ nog één keer de gelijknamige berg op rijden, als eerbetoon aan een jeugdvriend die daar in hun tienerjaren om het leven kwam. De mannen waren toen om en nabij de vijftig jaar. In ‘Laatste ronde’ (gebaseerd op het boek ‘Ferrara’ van Bert Wagendorp, die ook ‘Ventoux’ schreef) zijn ze rond de zestig, en komen ze dit keer tezamen op het platteland in België. Daar wil een van hen een vervallen hoeve ombouwen tot restaurant, en zijn drie oudste vrienden komen hem helpen. De sfeer is vaak gemoedelijk, maar soms vlammen ruzies op over oud zeer. Als een van de vrienden meldt dat hij stervende is, slaat de sfeer om.

Punt dat wringt
Alle pieken en dalen van een vriendschap komen voorbij in ‘Laatste ronde’. Er is alleen een punt dat wringt: de ‘hechte vriendengroep’ komt niet geheel geloofwaardig over. Zou de bourgondische Belg David (Wim Opbrouck, l.) echt innige maatjes zijn met de zakelijke Nederlander Joost (Leopold Witte, 2de v.l.)? En de verlegen, conflict- vermijdende Bart (Reinout Bussemaker, r.) met praatjesmaker André (Wilfried de Jong, m.)? Wij voelen het niet.

Vrouwelijke blik
Afgezien daarvan hebben de heren wel zichtbaar plezier in hun rollen en is ‘Laatste ronde’ een gelaagde film. Mede dankzij Anna (Rosa Kreulen); de dochter van Bart die spontaan langskomt. Zij werpt een verfrissende vrouwelijke blik op het mannenbastion. Anna wroet, vraagt door en prikt door hun rituelen en gewoonten heen, waardoor de mannen gedwongen worden hun vriendschap van een afstand te bekijken. Praten ze altijd alles wel uit? Zijn de verhoudingen wel gelijkwaardig? De afgebroken en weer opgebouwde hoeve staat symbool voor hun vriendschap.