Longlegs (2024)

Nicolas Cage is hier opnieuw, ook al is het ditmaal slechts kort, te zien in een gewelddadige horrorfilm, over de jacht op een mysterieuze seriemoordenaar.

Schrijver en regisseur Oz Perkins was ooit nog als acteur te zien in de romantische komedie ‘Legally blonde’, maar nu hij zelf de touwtjes in handen heeft zoekt hij het andere uiterste op. Zijn horrorfilm ‘Longlegs’ heeft 100 minuten lang een onheilspellende sfeer en het aantal moorden loopt snel op. Ster van de film is Maika Monroe die de jonge FBI-agente Lee Harker speelt. Net zoals het personage Clarice Starling destijds in ‘The silence of the lambs’ achter seriemoordenaar Hannibal Lecter aanzat, zo probeert Lee nu de brute killer Longlegs te vinden. Al tientallen jaren worden er hele gezinnen thuis bruut vermoord, ogenschijnlijk zonder dat er iemand in hun huis is geweest. Wel worden er telkens onleesbare gecodeerde briefjes achtergelaten van Longlegs.

Geleende elementen
Lee zoekt verbanden tussen de diverse moordpartijen uit het verleden, maar heeft ook te maken met haar FBI-chef agent Carter (Blair Underwood) en haar excentrieke moeder (Alicia Witt). Regisseur Perkins leent voor zijn verhaal elementen van andere topfilms uit het genre. Zo lijkt Longlegs een enge kruising tussen clown Pennywise in ‘It’ en Joaquin Phoenix in ‘Joker’. Helaas is de onherkenbare Nicolas Cage slechts enkele minuten te zien als deze griezel. Ook elementen als de briefjes (‘Zodiac’), de demonische connotaties (‘The ninth gate’) en de poppen (‘Chucky’) zijn gemeengoed in dit genre. De enge sfeer is goed getroffen, en consequent doorgevoerd, maar de uiteindelijke oplossing van het raadsel achter de moorden stelt teleur. Een prima horrorfilm, maar geen klassieker, zoals de films die Perkins als voorbeeld nam.