Tegendraads (2024)

In het solide drama ‘Tegendraads’ wordt de liefde tussen een Hollandse meid en een Italiaanse gastarbeider in het Oldenzaal van 1961 met argusogen bekeken.

De textielindustrie is big business in het Twente van begin jaren zestig. Om de productie op te schroeven, worden er tientallen Italiaanse gastarbeiders naar Oldenzaal gehaald. Het slaperige stadje kijkt argwanend naar de nieuwkomers, met hun andere gewoonten en taal. Fabrieksarbeidster Johanna (Emma Josten) valt echter als een blok voor de charmante Francesco (Mehdi Meskar) en de twee beginnen een relatie. Johanna is wel in meer dingen tegendraads: zij ziet een heel andere toekomst voor zich dan het ‘vroeg trouwen, jong moeder en huisvrouw worden’ dat in die tijd de norm is.

Degelijk Regisseur
Ben Sombogaart is bekend van historische Nederlandse drama’s als ‘De storm’, ‘Bride flight’ en ‘Knielen op een bed violen’. Allen degelijke films, maar daardoor soms ook een beetje saai. Het woord tegendraads is niet iets wat je met Sombogaart asso- cieert. Het zou goed kunnen dat daarom Johan Nijenhuis als producent en Jacqueline Epskamp als scenarist zijn aangetrokken. Samen maakten ze (met Nijenhuis als regisseur) de luchtige romantische komedies ‘Gek van geluk’ en ‘Zwanger & co’.

Frisse wind
Johanna’s nieuwe vriendin, de wereldse Esmee (Holly Mae Brood), die haar het zetje geeft om verder te kijken dan Oldenzaal, is een typisch Nijenhuis-personage: de vlotte jongedame, die haar eigen plan trekt. Esmee is als een frisse wind die de spruitjeslucht in ‘Tegendraads’, wegblaast. Sombogaarts hand is dan weer herkenbaar in de karakterontwikkeling. Het zijn geen eendimensionale figuren, maar bijna allemaal maken ze een ontwikkeling door, waardoor je echt om de personages gaat geven. Het solide van Ben Somboogaart en het lichtvoetige van Johan Nijenhuis maakt van ‘Tegendraads’ een publieksfilm voor jong en oud.