Small things like these (2024)

Een kolenhandelaar raakt in tweestrijd als hij ontdekt dat er in een klooster dingen gebeuren die het daglicht niet kunnen verdragen.

Het is 1985, bijna kerst en in een Iers plattelandsstadje brengt kolenboer Bill Furlong (Cillian Murphy) een bestelling naar het klooster, waar ook een tuchthuis voor jonge vrouwen is gehuisvest. In het kolenhok stuit hij op de paniekerige Sarah, die daar opgesloten zit. Bill ontdekt dat het er binnen de kloostermuren allesbehalve vredelievend aan toegaat en dat de vrouwen worden afgebeuld als dwangarbeidsters. Dat brengt een pijnlijk stuk van zijn verleden naar boven: de moeder van Bill was een ‘gevallen vrouw’ die in hetzelfde klooster belandde, maar zij werd ‘gered’ door een weduwe bij wie ze als huishoudster ging werken. Bill vraagt zich af of hij de wantoestanden aanhangig moet maken? De macht van de katholieke kerk is groot; als hij zijn mond opentrekt, heeft dat onherroepelijk consequenties voor hem en zijn gezin. Lijdzaam toekijken voelt echter ook niet goed.

Vernederende omstandigheden
Dit verhaal, gebaseerd op het gelijknamige boek van Claire Keegan, belicht het schandaal rond de Magdalena-wasserijen in Ierland. Vrouwen die ongehuwd zwanger waren of die iets op hun kerfstok had- den, werden tussen 1922 en 1996 in katholieke tuchthuizen opgesloten en vaak levenslang gedwongen onder vernederende omstandigheden te werken in wasserijen. Dit gegeven stond eerder centraal in ‘The Magdalene sisters’ (2002). In tegenstelling tot die film blikt ‘Small things like these’ niet van binnenuit op deze misstanden, maar komen we door Bills flashbacks en de weinige maar doeltreffende dialogen achter de schrijnende waarheid. Deze aanpak, in combinatie met de grauwe setting, maakt indruk. Dat wordt versterkt door de prestaties van Murphy, die fenomenaal een zachtaardige man neerzet die worstelt met zijn onmacht. Een ‘kleine’ ingetogen film met een groot effect.