Monsieur Aznavour (2024)

‘Monsieur Aznavour’ is een fijn wegkijkende biografische film over het leven van Charles Aznavour (1924 - 2018). Tahar Rahim heeft een absolute glansrol als de Franse chansonnier.

Een scène in het begin van ‘Monsieur Aznavour’ maakt in één klap duidelijk waarom de artiest zich gedraagt zoals hij zich gedraagt. Het betreft een collage aan authentieke beelden uit de eerste helft van de twintigste eeuw: we zien hoe Armeense Joden (waar Aznavour vanaf stamt; zijn echte naam is Chahnour Varinag Aznavourian) overal worden opgejaagd en nergens echt welkom zijn en daardoor kei- hard en nietsontziend moeten knokken voor succes en erkenning. En dat is wat Aznavour doet. Van kinds af aan werkt hij zich een slag in de rondte om het als zanger te maken en om gezien en geaccepteerd te worden.

Vervlakking
Aznavour gáát maar door, waardoor hij niet echt lijkt te genieten van zijn succes, of zichzelf gelegenheid geeft om stil te staan bij tragische momenten. Soms levert dat een vervlakking op. Als zijn oudste zoon iets vreselijks overkomt, is dat in de meeste biografische films hét moment om het verdriet en drama ruim baan te geven. Maar niet in ‘Monsieur Aznavour’. Even lijkt de Franse chansonnier te wankelen, maar hij herpakt zich al snel: The Show Must Go On. Intrigerend, maar daardoor minder ontroerend.

Transformatie
Over show gesproken: deze film is de grote Tahar Rahim-show. De Frans-Algerijnse acteur transformeert zichzelf tot Charles Aznavour. Die voor- uitstekende onderlip, die puppy-ogen, de hangende schouders… Een gave die Rahim al eerder heeft laten zien. Want dit is dezelfde acteur die ook de griezel in de Netflix-serie ‘The Serpent’ speelde, de onschuldige gevangene in ‘The Mauritanian’, en Napoleons stoere broertje in ‘Napoleon’. De acteerprestaties van Rahim, naast uiteraard de vele prachtige chansons die langskomen, maken ‘Monsieur Aznavour’ tot een uiterst genietbare film.