Merckx (2025)

Een Belgische documentaire over Eddy Merckx. Het wielerfenomeen dat ruim 520 koersen won. De documentaire zit vol nostalgische beelden en onderzoekt de controversen rondom de alleswinnaar.

Eddy Merckx werd De Kannibaal genoemd, hij won bijna alles. De Tour de France en de Giro d’Italia schreef hij elk vijfmaal op zijn naam, hij werd driemaal wereldkampioen en verpulverde het werelduurrecord. Geen wonder dat collega Jacques Anquetil de ideale wielrenner als volgt omschreef: “Men neme de benen van Merckx, het hoofd van Merckx, de spieren van Merckx, het hart van Merckx en de zegedrift van Merckx.” In het wielergekke België is Merckx een nog grotere sportheld dan Johan Cruijff in Nederland.

Nostalgische beelden
Toch was de wielrenner niet bij iedereen geliefd en dat toont deze film, met veel nostalgisch archiefmateriaal waarop de renners nog wollen truien en leren helmen dragen. De Franse media klaagden steeds vaker dat hij veel te veel won. Die haat nam toe, tot De Kannibaal werd uitgejouwd en zelfs in zijn lever werd gestompt door een omstander. Daarnaast is er natuurlijk het d-woord: doping. Merkcx werd driemaal betrapt, ook al ont- kende hij huilend voor de camera’s dat hij van niets wist. Verder blijkt de vader van Merckx van grote invloed geweest op zijn carrière. Die vond wat zijn zoon deed, nooit goed genoeg. En toen de wielerfans ‘boe’ riepen, knaagde dat extra aan de ren- ner. Hij wilde juist zijn klasse bewijzen. In elke wedstrijd. Zo zien we hem onverantwoorde risico’s nemen in een mistige en bochtige afdaling van de Col du Tourmalet. Geen wonder dat de moeder van Eddy in een interview vertelde dat ze elke wielerdag van haar zoon een kaarsje opstak.