Straatcoaches vs aliens (2025)

In ons land worden genoeg romkoms gemaakt, maar Nederlandse films met zombies en aliens zijn zeldzaam. ‘Straatcoaches vs aliens’ springt in dat gat en weet met genoeg humor en een snufje maatschappijkritiek hier en daar de juiste snaar te raken.

Een van de personages zegt in deze film “‘Independence Day’ in onze wijk!”. Die vergelijking is ver te zoeken. ‘Straatcoaches vs aliens’ had een krap budget en dus was er geen geld voor grote effecten en ook super- bekende acteurs van het kaliber Will Smith ontbreken. De hoofdrollen zijn voor Shahine El-Hamus (l.v.) en Daniël Kolf (r.v.), die twee straatcoaches in de wijk Schijndrecht spelen. Verder gaat het hier niet zozeer om een buitenaardse invasie, maar om één enkele alien die met zijn slijm mensen in zom- bies verandert. Het is eerder een zombiefilm dan een sf- film en dan grappig bedoeld en niet spannend of eng.

De rode knop
Het verhaal is eenvoudig en het acteerwerk schreeuwt niet om Oscars of Gouden Kalveren, maar de film neemt zichzelf nergens serieus en heeft een prettig, komisch toontje. Ook is er genoeg ruimte voor milde kritiek op de politiek. Zo heeft de premier een rode knop aange- schaft om met een symbolische druk en veel satanisch genoegen Schijndrecht van de kaart te vegen. Ook de jeugd, die niet veel meer te doen heeft dan aan lachgasballonnen lurken, hebzuchtige makelaars en vloggende agenten krijgen een flinke veeg uit de pan. Daar tegenover staan de twee belangrijkste personages. Twee straatcoaches die echte vriendschap uitstralen. Het leidt zelfs nog tot een aandoenlijk dramatisch moment. Alles bij elkaar biedt ‘Straatcoaches vs aliens’ genoeg voor anderhalf uur vermaak. Niets meer, maar ook niets minder.