A demain (1993)

In het Parijs van 1963 woont een huisartsenfamilie in één appartement. De familie bestaat uit een ouder echtpaar en hun zoon. Het is er een drukte van belang, want de patiënten lopen in en uit en de bewoners laten zich eveneens regelmatig horen. De dokterszoon heeft zelf ook twee kinderen en het 8-jarige zoontje Pierre is de verteller van het hele verhaal. Pierre denkt veel aan oorlogen en als hij gaat slapen is hij bang dat er bij het ontwaken geen wereld meer is. Daarom zegt hij steevast elke avond voor het licht uit gaat: 'A demain' (tot morgen). Het is een dwangmatig zinnetje dat hij blijft herhalen tot zijn ouders hetzelfde terugzeggen.