Tales from Earthsea (2007)
Het spreekwoord 'Zo vader zo zoon' gaat niet altijd op. Zoon Goro moet nog veel leren van zijn vader Hayao Miyazaki ('Spirited away' en 'Howl's moving castle').
Regisseur Hayao Miyazaki is een grootmeester wiens films wereldwijd bejubeld worden. Dat de veertigjarige Goro het niveau van zijn 66-jarige vader nog niet haalt, is dus niet zo gek. Oorspronkelijk keek Goro trouwens zo op tegen zijn vader dat hij niets met animatie te maken wilde hebben. Hij maakte wel indruk met de styling van het museum van zijn vaders filmmaatschappij Gihbli en daar kreeg Goro de smaak te pakken. Toen zijn vader bezig was met de film 'Howl's moving castle' tekende hij voor de regie van 'Tales from Earthsea'.
Weinig kleur
Het verhaal over een soort middeleeuwse wereld waar 'het evenwicht' zoek is, weet helaas nooit echt tot de kijker door te dringen. Het verhaal is te summier en de hoofdpersonen prins Arren, de magiƫr Haitaka en het mysterieuze meisje Theru krijgen niet genoeg kleur om interessant te worden. Gek genoeg slaat de film aan de andere kant juist te ver door in new age-opmerkingen over 'evenwicht op aarde' en de vraag of je daar wel of niet naar moet zoeken. Alleen de fraai getekende heuvellandschappen en wolkenvelden zijn indrukwekkend. Goro moet nog maar eens over de schouders van zijn vader meekijken...
Regisseur Hayao Miyazaki is een grootmeester wiens films wereldwijd bejubeld worden. Dat de veertigjarige Goro het niveau van zijn 66-jarige vader nog niet haalt, is dus niet zo gek. Oorspronkelijk keek Goro trouwens zo op tegen zijn vader dat hij niets met animatie te maken wilde hebben. Hij maakte wel indruk met de styling van het museum van zijn vaders filmmaatschappij Gihbli en daar kreeg Goro de smaak te pakken. Toen zijn vader bezig was met de film 'Howl's moving castle' tekende hij voor de regie van 'Tales from Earthsea'.
Weinig kleur
Het verhaal over een soort middeleeuwse wereld waar 'het evenwicht' zoek is, weet helaas nooit echt tot de kijker door te dringen. Het verhaal is te summier en de hoofdpersonen prins Arren, de magiƫr Haitaka en het mysterieuze meisje Theru krijgen niet genoeg kleur om interessant te worden. Gek genoeg slaat de film aan de andere kant juist te ver door in new age-opmerkingen over 'evenwicht op aarde' en de vraag of je daar wel of niet naar moet zoeken. Alleen de fraai getekende heuvellandschappen en wolkenvelden zijn indrukwekkend. Goro moet nog maar eens over de schouders van zijn vader meekijken...