Inferno (2010)

'Inferno' is niet alleen een boeiende documentaire over een film die nooit is afgemaakt, maar ook een ode aan hoofdrolspeelster Romy Schneider. 'Inferno' neemt filmliefhebbers mee terug in de tijd, naar het begin van de jaren zestig, toen de legendarische Franse regisseur Henri-Georges Clouzot ('Les diaboliques') verwoede pogingen ondernam om zijn film 'L'enfer' ('De hel') van de grond te krijgen. Van een Amerikaanse studio kreeg de regisseur, die door zijn tijdgenoten bewonderend de Franse Hitchcock werd genoemd, een ongelimiteerd budget. Clouzot begon te experimenteren met nieuwe visuele technieken en geluidseffecten, die hij in zijn psychologische studie over een jaloerse hoteleigenaar (Serge Reggiani) en zijn te jonge en te mooie echtgenote (Romy Schneider) wilde verwerken. De opnames op de set verliepen echter niet vlekkeloos. De ervaren Clouzot had, tegen zijn gewoonte in, moeite met het nemen van beslissingen, waardoor hij steeds verder achter kwam te liggen op het draaischema. Bovendien wist hij zijn mannelijke hoofdrolspeler, Serge Reggiani, zodanig tegen zich in het harnas te jagen dat die uit de productie stapte. Toen Clouzot zelf een hartaanval kreeg, betekende dat niet alleen het einde van zijn droomproject, maar ook van zijn carrière.

Geluk bij een ongeluk
Na Clouzots overlijden in 1992 verkocht zijn weduwe het script van 'L'enfer' aan Claude Chabrol, die er zijn eigen, zeer geslaagde film van maakte. Het door haar echtgenoot gefilmde materiaal hield ze echter voor zichzelf, ondanks vele verzoeken van collega-filmmakers om het af te staan voor een documentaire. Pas toen ze door een (achteraf) gelukkig toeval twee uur in een lift vastzat met filmhistoricus Serge Bromberg, veranderde ze van gedachte. Bromberg en collega-regisseur Ruxandra Medrea interviewden veel mensen die direct bij het project waren betrokken en putten uiteraard ook rijkelijk uit het archiefmateriaal. Daarin zitten heel veel prachtige opnames van de toen wereldberoemde Romy Schneider, die met Clouzot wilde werken om van haar suikerzoete imago als spookjesprinses Sissi af te komen. Hoewel de opnames ook voor Schneider in een desillusie eindigden, kan het nu alsnog in de bioscoop vertoonde materiaal met terugwerkende kracht worden beschouwd als een fraaie ode aan haar tijdloze talent en schoonheid. Alleen daarom al is een bezoekje aan 'De hel van Clouzot' de moeite waard.