The red shoes (2010)
Het Cinedans Festival gaat gepaard met de heruitbreng van de romantische klassieker 'The red shoes'. Deze balletfilm uit 1948, naar het beroemde sprookje van Hans Christiaan Andersen, heeft nog niets van zijn charme en dramatiek verloren.
De film begint met een balletuitvoering in het Londense Covent Garden, waarbij alle belangrijke personages reeds aanwezig zijn. De leider van het balletgezelschap is Boris Lermontov (Anton Walbrook) en in het publiek zitten de ambitieuze jonge componist Julian Craster (Marius Goring) en de talentvolle balletdanseres Victoria Page (Moira Shearer). De volgende dag gaat Julian zich bij Lermontov beklagen, omdat de door hem geschreven muziek ongevraagd in het ballet is terechtgekomen. Prompt wordt hij door Lermontov in dienst genomen om het orkest te dirigeren en arrangementen te schrijven. Victoria heeft zich via audities bij Lermontov in de kijker gedanst. Wanneer korte tijd later de sterballerina door Lermontov uit het ballet wordt gezet, omdat ze het had gewaagd te trouwen, wordt Victoria de prima ballerina. Lermontov laat haar de hoofdrol dansen in het veeleisende ballet 'The red shoes', over een ballerina die magische rode schoentjes aantrekt en niet meer kan stoppen met dansen tot ze dood neervalt. Victoria is vereerd met deze hoofdrol, maar er ontstaan problemen wanneer ze verliefd wordt op Julian. Lermontov stelt haar voor een keuze?
Sprookje van Andersen
'The red shoes' werd kort na de oorlog gemaakt door het fameuze Brits/Hongaarse duo Michael Powell en Emeric Pressburger, dat ook verantwoordelijk was voor klassiekers als 'Black Narcissus' en 'Peeping Tom'. Het sprookje van Andersen is hier gebruikt als basis en verwerkt in het Lermontov-verhaal, dat een soort spiegeling vormt van het sprookje. Een diepere laag is de verwijzing naar de historische werkelijkheid van inmiddels bijna een eeuw geleden; Lermontov zou zijn geïnspireerd op de rond 1915 wereldberoemde balletleider Diaghilev met zijn Ballets Russes, die ook zijn prima ballerina zou hebben ontslagen zodra ze huwde. Voor wie van dansen houdt, is deze film een must, maar voor elke andere filmliefhebber is het dat ook. De fraaie Technicolor, het centrale balletstuk met de buitengewone decors, de dramatiek en de subtiele humor maken 'The red shoes' een onvergetelijke kijkervaring.
De film begint met een balletuitvoering in het Londense Covent Garden, waarbij alle belangrijke personages reeds aanwezig zijn. De leider van het balletgezelschap is Boris Lermontov (Anton Walbrook) en in het publiek zitten de ambitieuze jonge componist Julian Craster (Marius Goring) en de talentvolle balletdanseres Victoria Page (Moira Shearer). De volgende dag gaat Julian zich bij Lermontov beklagen, omdat de door hem geschreven muziek ongevraagd in het ballet is terechtgekomen. Prompt wordt hij door Lermontov in dienst genomen om het orkest te dirigeren en arrangementen te schrijven. Victoria heeft zich via audities bij Lermontov in de kijker gedanst. Wanneer korte tijd later de sterballerina door Lermontov uit het ballet wordt gezet, omdat ze het had gewaagd te trouwen, wordt Victoria de prima ballerina. Lermontov laat haar de hoofdrol dansen in het veeleisende ballet 'The red shoes', over een ballerina die magische rode schoentjes aantrekt en niet meer kan stoppen met dansen tot ze dood neervalt. Victoria is vereerd met deze hoofdrol, maar er ontstaan problemen wanneer ze verliefd wordt op Julian. Lermontov stelt haar voor een keuze?
Sprookje van Andersen
'The red shoes' werd kort na de oorlog gemaakt door het fameuze Brits/Hongaarse duo Michael Powell en Emeric Pressburger, dat ook verantwoordelijk was voor klassiekers als 'Black Narcissus' en 'Peeping Tom'. Het sprookje van Andersen is hier gebruikt als basis en verwerkt in het Lermontov-verhaal, dat een soort spiegeling vormt van het sprookje. Een diepere laag is de verwijzing naar de historische werkelijkheid van inmiddels bijna een eeuw geleden; Lermontov zou zijn geïnspireerd op de rond 1915 wereldberoemde balletleider Diaghilev met zijn Ballets Russes, die ook zijn prima ballerina zou hebben ontslagen zodra ze huwde. Voor wie van dansen houdt, is deze film een must, maar voor elke andere filmliefhebber is het dat ook. De fraaie Technicolor, het centrale balletstuk met de buitengewone decors, de dramatiek en de subtiele humor maken 'The red shoes' een onvergetelijke kijkervaring.