Unter dir die Stadt (2010)

De arrogantie van de met bonussen overladen topbankiers is ook bij onze oosterburen aan de orde. 'Unter dir die Stadt' speelt in het bankiersmilieu van Frankfurt en legt een kille, geslepen houding bloot.

De jonge, talentvolle bank-employee Oliver Steve (Mark Waschke) is onlangs met zijn vrouw Svenja (Nicolette Krebitz) verhuisd van Hamburg naar Frankfurt am Main. Oliver zal zich in zijn nieuwe baan bezighouden met fusies en acquisities bij een grote bank in 'Mainhattan', zoals het financiële centrum in Frankfurt wordt genoemd. Zijn grote baas is Roland Cordes (Robert Hunger-Bühler), die vooral de strategieën bedenkt en zich niet bemoeit met details. Svenja heeft zelf geen werk en begint zich te vervelen in de stad die ze nog niet goed kent. Nadat ze bij verschillende gelegenheden Cordes tegen het lijf is gelopen, ontstaat er na verloop van tijd een band tussen haar en de baas van haar man. Svenja gaat ondanks het leeftijdsverschil in op de avances van Cordes. Voor Cordes is dit echter nog niet genoeg en hij laat Oliver overplaatsen naar een filiaal in Indonesië. Dat is ogenschijnlijk een promotie naar een groeimarkt, maar het blijkt niet zonder gevaar; Olivers voorganger werd namelijk ontvoerd en vermoord door een gewelddadige bende.

Nieuw, snel en véél geld
Het is alweer dertien jaar geleden dat de Nederlandse tv-serie 'Oud geld' werd gemaakt. Die serie ging over een bankiersfamilie, maar dat was nadrukkelijk een bank met 'oud geld'. Dat was echter vóór de internethype, de woekerpolissen en de banken-crisis. Moderne bankiers zijn meer gecharmeerd van nieuw geld, snel geld en vooral véél geld. In dat milieu situeert regisseur Christoph Hochhäusler zijn speelfilm 'Unter dir die Stadt'. Hoge gebouwen, veel glas en staal, nette pakken en snelle auto's bepalen de zakelijke sfeer. Cordes gedraagt zich als de bijbelse koning David die de schone Bathsheba begeerde en besloot haar man naar het front te sturen. De arrogantie en de kille sfeer zijn uitstekend getroffen, maar het gebrek aan emotionaliteit wordt in de film echter node gemist. De regisseur is doorgeschoten in het ontmenselijken van de personages, waardoor het verhaal voor kijkers te afstandelijk blijft. Je ziet dat Oliver bedrogen wordt, maar zijn lot laat je koud. Dat kan toch niet de bedoeling zijn.