Tous les chats sons gris (2016)

Het Belgische drama ‘Tous les chats sont gris’ vertelt het aandoenlijke verhaal van de zoektocht van een pubermeisje naar haar afkomst. De detective die ze inschakelt weet echter meer dan hij haar vertelt.

De Waalse acteur Bouli Lanners heeft uiterlijk wel wat van acteur en dj Eric Corton; een stevig postuur, grijze baard en vriendelijke oogopslag. Ook qua leeftijd ontlopen ze elkaar niet veel: Lanners is vijftig en daarmee drie jaar ouder dan zijn Nederlandse collega. De Belg is bij onze zuiderburen een ster, maar in Nederland nog relatief onbekend. Toch zullen veel mensen hem weleens hebben zien acteren in films als ‘Eldorado’, ‘De rouille et d’os’ en ‘Astérix aux jeux olympiques’. Ook in de recente komedie ‘Je suis mort mais j’ai des amis’ was hij nog te zien. Ditmaal heeft hij als privédetective Paul een opvallend knap debuterende jonge tegenspeelster. Deze Manon Capelle speelt de zestienjarige Dorothy, die een moeizame relatie heeft met haar moeder Christine (Anne Coesens). Dorothy weet dat Christine’s man niet haar biologische vader is, maar haar moeder heeft daar nooit iets over losgelaten. Samen met haar vriendin Marie-Anne probeert Dorothy de waarheid rondom haar onbekende vader te achterhalen en daartoe wordt detective Paul ingeschakeld.

Zinloze zoektocht
Paul heeft een aantal jaren in het buitenland gewoond en is recentelijk teruggekeerd in Brussel. Sindsdien bespiedt hij Dorothy en maakt hij stiekem foto’s van haar. Hij schrikt dan ook wanneer zij plotseling voor zijn deur staat om zijn hulp in te roepen. Hij stemt erin toe haar te helpen haar echte vader te vinden, maar weet dat zijn zoektocht niets zal uithalen. Intussen trekken de twee steeds vaker samen op, waardoor er langzaamaan een band tussen beiden ontstaat. Als kijker weet je lange tijd meer dan de hoofdrolspelers, maar toch heeft regisseur Savina Dellicour nog een verrassende plotwending in petto. ‘Tous les chats sont gris’ ontbeert het zware drama waar de Belgische cinema de laatste jaren patent op lijkt te hebben, maar behoudt tot het eind toe een lichte toon. Deze film zal geen klassieker worden, maar is onderhoudend en toont Bouli Lanners in een sympathieke rol. Manon Capelle zien we hopelijk snel weer terug in een volgende film.