Stamping ground (2020)

Nu alle festivals deze zomer zijn afgelast, is het fijn dat er een terugblik is op het legendarische Holland Pop Festival in het Kralingse Bos, nu precies vijftig jaar geleden, met optredens van o.a. Santana en Pink Floyd.

Na het Britse Isle of Wight Festival in 1968 en 1969 en het Amerikaanse Woodstock Festival in 1969 waren ook de Nederlandse hippies toe aan een eigen meerdaags popevenement. Dat werd het Holland Pop Festival, dat van 26 t/m 28 juni 1970 werd gehouden in het Rotterdamse Kralingse Bos. Dit was, op het hoogtepunt van de flowerpowertijd, het eerste popfestival op het Europese vasteland. Dit festival markeert tevens het begin van het Nederlandse gedoogbeleid tegenover softdrugs. Deze film van George Sluizer en Jason Pohland, met camerawerk van destijds veelbelovende cameramannen als Jan de Bont en Theo van de Sande, geeft een commentaarloze impressie van deze drie memorabele dagen vol ouderwets lekkere psychedelische muziek, love en peace en naakt dansende hippies.

Hippietijd nostalgie
De film opent met Santana, dynamisch gefilmd met veel close-ups van handen, gezichten en instrumenten. Het enthousiaste publiek bestaat uit naar schatting tussen de 50.000 en 100.000 – vooral jonge – mensen, onder wie mannen met lang haar, vrouwen met blote borsten en kleine kinderen. De sfeer ademt vrijheid-blijheid en de hasjpijp gaat vrolijk rond. Optredens volgen van o.a. Canned Heat, Jefferson Airplane, T.Rex, The Byrds en Soft Machine. Overdag springt menigeen ter afkoeling in de Kralingse Plas, ’s avonds worden vuurtjes gestookt om warm te blijven. De film sluit af met de muzikale hoogtepunten: Jefferson Airplane met ‘White rabbit’, Santana met ‘Jin-go-lo-ba’ en Pink Floyd met ‘A saucerful of secrets’. Het camerawerk is grofkorrelig en beweeglijk, maar wel indringend. Het geluid is helaas niet geweldig. De sfeer echter maakt veel goed; dit is een heerlijk nostalgisch