Echo (2019)

Deze IJslandse film telt 56 losstaande scènes, die samen een bitterzoet portret schetsen van de moderne samenleving in IJsland. Er zijn geen terugkerende personages, en de locaties variëren van stad tot platteland, en van binnen tot buiten, maar de meeste scènes spelen zich af rond Kerstmis. Veel scènes tonen op subtiele wijze een onderliggende tragiek die niet in één oogopslag opvalt. Een hartverscheurende scène is die van een jongetje dat een hulpdienst belt. Zijn ouders zijn hevig in gevecht. Het jongetje zelf is niet te zien of te horen, alleen de telefonist en zijn stem tonen het leed.