The blue caftan (2023)

Deze Marokkaanse film vertelt een subtiel verhaal over een ambachtelijke kleermaker, zijn vrouw en zijn jonge assistent. Als hierin iets duidelijk naar voren komt, is het wel de kracht van liefde.

Filmmaakster Maryam Touzani beleefde in 2019 een droomdebuut met haar drama ‘Adam’, over een vrouw met een bakkerij in Casablanca. Een succesvolle wereldtour langs tal van festivals was het gevolg. Touzani’s tweede speelfilm ‘The blue caftan’ overtreft dat succes nog, met onder andere de internationale persprijs in Cannes. Kleermaker Halim (Saleh Bakri) runt een bescheiden winkeltje in de oude medina van kustplaats Salé (nabij hoofdstad Rabat). Hij is een van de laatsten die nog het oude vak beheersen en met de hand traditionele kaftans maken; jurken voor bruiloften en andere ceremonies. Halims vrouw Mina (Lubna Azabal, die ook de bakker speelde in ‘Adam’) staat de klanten te woord. Wegens drukte hebben ze sinds kort assistentie van de jonge leerling Youssef (Ayoub Missioui).

Prachtig handwerk
Het maken van de kaftans is veel werk en diverse klanten zijn ongeduldig. Mina verdedigt en prijst echter het langdurige maar prachtige handwerk van haar echtgenoot. De komst van Youssef verandert wel iets in de onderlinge verhoudingen. Zonder al te veel te verklappen, valt te zeggen dat thema’s als vakmanschap, ziekte, (homo)seksualiteit en liefde een rol spelen in de uitwerking van dit warme drama. De subtiele cinematografie, fantastische acteerprestaties en liefdevolle sfeer doen de film uitstijgen boven de middelmaat. Zoals Halim in de film opmerkt: “Een kaftan hoort de draagster ervan te overleven en gaat over van moeder op dochter.” Iets dergelijks gaat misschien ook wel op voor deze film.