Revoir Paris (2023)

De Parijse filmmaakster Alice Winocour vertelt in ‘Revoir Paris’ het verhaal van de nasleep van een terreuraanslag. Een persoonlijk verhaal, want haar broer overleefde de Bataclan-aanslag in 2015.

Door de snelle ontwikkelingen in de wereld lijkt het alweer ver weg, maar het is nog maar enkele jaren geleden dat Europa om de haverklap werd opgeschrikt door bloedige terreuraanslagen van IS-aanhangers. Berlijn, Nice, Brussel en Parijs werden getekend door deze dodelijke terreur. Het overleven van zo’n aanslag is één ding, maar hoe ga je daarna verder? Hoe pak je de draad van je leven weer op? Precies dat probeert regisseuse en scenariste Alice Winocour hier te verbeelden. Zij plaatst hoofdpersoon Mia (Virginie Efira) als aanwezige in een café dat wordt aangevallen door gewapende mannen. Mia overleeft, maar kan zich daarna niet goed herinneren wat er precies is gebeurd. Om verder te kunnen probeert ze de leemtes in haar geheugen op te vullen.

Mix van emoties
Mia’s partner Vincent (Grégoire Colin) liep de aanslag destijds net mis en kan haar niet goed helpen. Bij een bijeenkomst van overlevenden komt Mia echter een lotgenoot tegen, de zwaargewond geraakte Thomas (Benoît Magimel). Hij weet exact wat Mia doormaakt en kan zich ook meer details her- inneren van die fatale avond. De geweldige Brusselse actri- ce Efira (‘Sibyl’, ‘Benedetta’) is de aangewezen persoon om deze mix van emoties te doorlopen: onbezorgdheid, angst, onzekerheid, schuldgevoel en strijdbaarheid. De film is ontdaan van spektakel of effectbejag, maar focust vooral op de psychologische nasleep. Het verwijderen van de verlepte bloemen bij een monument voor de slachtoffers krijgt dan al een emotionele impact. Efira won voor deze rol haar eerste César.