A haunting in Venice (2023)

Kenneth Branagh (m.v.) speelde eerder al de Belgische speurneus Hercule Poirot in ‘Murder on the Orient Express’ en Death on the Nile’. Twee films die een klassiek speurdersverhaal koppelden aan een prachtige omgeving. De eerste speelde zich af in een luxe trein tussen besneeuwde bergen, de tweede op een chic cruiseschip op de Nijl. Deze derde film is gebaseerd op Christie’s ‘Halowe’en party’ dat in ons land uitkwam als ‘De versierde bezemsteel’. Dat boek speelde in Engeland, maar het verhaal werd voor de film verplaatst naar Venetië, dat zelfs in de stromende regen nog steeds schitterende plaatjes oplevert. Poirot geniet in dat ‘Italiaanse Giethoorn’ van zijn pensioen en laat tweemaal daags lekkernijen van de bakker bezorgen. Tot een bevriende schrijfster hem op Halloween meesleept naar een seance in een huis waar het schijnt te spoken. Al snel wordt er iemand vermoord en dan nog iemand. Poirot doet vervolgens wat hij niet laten kan: alles nauwgezet onderzoeken, lijstjes maken en te midden van alle aanwezigen zelfverzekerd de dader aanwijzen. Het mysterie en de oplossing maken wat minder indruk, en je krijgt nooit het idee dat je de dader zelf had kunnen raden. Maar de palazzo’s, gondels en kanalen zorgen voor visuele pracht. Bovendien heeft deze film een duidelijk horrortintje, met schrikeffecten en enge meisjes die opduiken in een spiegelbeeld: boe! Dat verhoogt op een simpele manier de spanning van het moordmysterie. Branagh speelt Poirot weer met verve en geeft de egocentrische speurder iets vriendelijks zonder hem een allemansvriend te maken. Wij hopen op meer films met Poirot, en dat moet lukken. Agatha Christie liet hem in maar liefst 33 boeken en 51 korte verhalen opdraven.