Strange darling (2024)

In de thriller ‘Strange darling’ wordt op onderhoudende en originele wijze gespeeld met de machtsverhouding tussen een serie- moordenaar en het potentiële slachtoffer.

We zien een jonge vrouw – aangeduid als The Lady (Willa Fitzgerald) – bebloed en in blinde paniek wegrijden. Ze wordt achtervolgd door een man, aangeduid als The Demon (Kyle Gallner). Nadat hij haar van de weg heeft gereden, rent zij het bos in en bonst ze op de deur van een afgelegen woning. The Demon zit haar dicht op de hielen, gewapend met een groot geweer om haar uit te schakelen.

Ideale setting
Niets is wat het lijkt in ‘Strange darling’. Wat we wel zeker weten, is dat de situatie zich afspeelt in een wereld van rednecks, vuurwapens, smoezelige motels en uitgestrekte natuur. Door de leegte en beperkte sociale controle is het de ideale setting voor een seriemoordenaar om redelijk ongestoord te werk te gaan.

Niet chronologisch
Regisseur en scriptschrijver JT Mollner pakt het slim aan. Hij heeft zijn film in zes hoofdstukken verdeeld, maar toont deze niet in chronologische volgorde. Hij begint bij het derde hoofdstuk, springt dan naar hoofdstuk vijf en vervolgens naar het eerste hoofdstuk. Dat klinkt verwarrend, maar het werkt, want daardoor schotelt Mollner ons eerst de delen voor die de kijker in een bepaalde richting duwen. Pas halverwege komt hij met een verrassende twist, waardoor alles wat we ervoor zagen in een compleet ander daglicht komt te staan.

Pixies
De filmmaker noemt de liedjesstructuur van zijn favoriete band Pixies als inspiratiebron. De nummers van deze rockformatie zijn opgebouwd met afwisselend een rustig couplet en een snoeihard refrein. Deze balans zit ook in ‘Strange darling’. De film kent grappige, lieve en mooie momenten, onderbroken door brute scènes vol actie en bloedvergieten. Het is een goede mix, het ene versterkt het ander. Tel daar het slimme script bij op en je hebt een heel originele, goede film.