Life during wartime (2010)
Joy, Trish en Helen zijn zussen van elkaar en dochters van de verbitterde Mona. De onzekere Joy (Shirley Henderson) is inmiddels getrouwd met Allen, maar wordt nog met regelmaat geplaagd door de geestverschijning van haar overleden ex-vriend Andy (Paul Reubens). Trish (Allison Janney) zorgt als alleenstaande moeder voor haar kinderen, sinds haar ex-man Bill (Ciarán Hinds) wegens pedofilie de gevangenis indraaide. Bill heeft zijn straf inmiddels uitgezeten en staat ineens weer bij zijn familie op de stoep. Helen (Ally Sheedy) is maatschappelijk geslaagd en rijk, maar heeft mentaal toch nog wat problemen te verwerken. Ook tien jaar na 'Happiness' hebben de zussen nog heel wat te stellen met 'het leven'. Joy krijgt te maken met relatieproblemen, Trish is op zoek naar een nieuwe man en houdt haar zoontje op de hoogte van de vorderingen op dat gebied en Helen voelt zich slachtoffer van haar succes.
Twee gedachten
Net zoals in zijn eerdere films heeft de Amerikaanse regisseur Todd Solondz hier weer een curieus stel personages bijeengebracht. Ditmaal zijn het de min of meer bekende personages uit zijn grote succes 'Happiness' uit 1998. Het verhaal speelt zich zo'n tien jaar later af dan de gebeurtenissen in 'Happiness', al is Solondz hier nogal los mee omgegaan. Sommige personages zijn veel sterker verouderd dan anderen. Wat de herkenning er niet groter op maakt, is dat Solondz bewust andere acteurs heeft gecast om de personages opnieuw vorm te geven. Een gewaagd experiment dat past in het oeuvre van de maker, maar de film niet per se ten goede komt. 'Life during wartime' kent memorabele scènes, opvallende dialogen en uitstekend acteerwerk, maar heeft toch een probleem. De film hinkt op twee gedachten. Als vervolg staat het te ver af van de geniale voorganger 'Happiness', en voor een op zichzelf staand product verwijst het te veel naar wat voorafging. Solondz had beter een duidelijke keuze kunnen maken voor een van beide opties.
Twee gedachten
Net zoals in zijn eerdere films heeft de Amerikaanse regisseur Todd Solondz hier weer een curieus stel personages bijeengebracht. Ditmaal zijn het de min of meer bekende personages uit zijn grote succes 'Happiness' uit 1998. Het verhaal speelt zich zo'n tien jaar later af dan de gebeurtenissen in 'Happiness', al is Solondz hier nogal los mee omgegaan. Sommige personages zijn veel sterker verouderd dan anderen. Wat de herkenning er niet groter op maakt, is dat Solondz bewust andere acteurs heeft gecast om de personages opnieuw vorm te geven. Een gewaagd experiment dat past in het oeuvre van de maker, maar de film niet per se ten goede komt. 'Life during wartime' kent memorabele scènes, opvallende dialogen en uitstekend acteerwerk, maar heeft toch een probleem. De film hinkt op twee gedachten. Als vervolg staat het te ver af van de geniale voorganger 'Happiness', en voor een op zichzelf staand product verwijst het te veel naar wat voorafging. Solondz had beter een duidelijke keuze kunnen maken voor een van beide opties.